(1η δημοσίευση στις 7/6/2016)
“η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο”…
…Έφτασε η ώρα, για να λυθούν οι μεγάλες διαφορές των Ρωμιών με τους Γερμανούς.
…Η Πόλη επιστρέφει στα χέρια των Ρωμιών.
Ένα “διαμάντι” μέσα στις βαρβαρικές “λάσπες”.
Το 117 μ.Χ. στην Κιλικία τής Μικράς Ασίας έκλεισε ένας μεγάλος “κύκλος” τής ελληνικής ιστορίας …Ο “κύκλος” τής δημιουργίας τής Ελληνικής Αυτοκρατορίας …Ένας “κύκλος”, ο οποίος ξεκίνησε με τον ετοιμοθάνατο Αλέξανδρο στη Βαβυλώνα και “έκλεισε” με τον νεκρό Τραϊανό στην Κιλικία. Η “σκιώδης” ελληνική αυτοκρατορία, η οποία ιδρύθηκε από τον Αλέξανδρο, έφτασε στα χρόνια τού Τραϊανού να λάβει τις μεγαλύτερες διαστάσεις στην ιστορία της … Από το μηδέν είχε φτάσει στο ζενίθ της. Το αυτοκρατορικό “σκαρίφημα”, το οποίο είχε δημιουργήσει μέσα σε λίγα χρόνια ο Αλέξανδρος, μετά από κόπο αιώνων είχε αποκτήσει πλέον πραγματική αυτοκρατορική μορφή και ισχύ…
…Ήταν πλέον ένα σύστημα με πραγματική δομή εξουσίας. Ποτέ ξανά η Ελληνική Αυτοκρατορία με τη δική της θρησκεία και τη δική της ηγεσία δεν ξανάπιασε αυτές τις διαστάσεις. Συντεταγμένη Αυτοκρατορία υπό την ηγεσία ενός αυτοκράτορα κοινωνού τής Ελληνικής Παιδείας και άριστο χειριστή τής Ελληνικής Γλώσσας, αρχιερέα τής Ελληνικής Θρησκείας και μύστη των Ελληνικών Μυστηρίων …Pontifex Maximus και στην περίπτωση του Τραϊανού Optimus Princeps.
Ποτέ ξανά δεν υπήρξε αμιγώς ελληνικό σύστημα, το οποίο να πολεμάει με τόσο πάθος τον βαρβαρισμό —τόσο εκτός όσο και εντός τής αυτοκρατορίας— …Η μοναδική φορά στην ιστορία κατά την οποία η ελληνική γνώση δινόταν σε δημόσιους χώρους και σε όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως και όχι μόνον σε “εκλεκτούς” σε μυστικά κι απρόσιτα Κολέγια …Η μοναδική φορά στην ιστορία που οι πολίτες υπήρχε περίπτωση να αγαπούν πραγματικά τους ηγέτες τους και όχι απλά να τους φοβούνται …Η μοναδική φορά που ακόμα και οι σκλάβοι έβλεπαν εξουσιαστές να εργάζονται παραπάνω από τους ίδιους …Η μοναδική φορά που η εξουσία ήταν από την πλευρά τού “φωτός” και όχι από την πλευρά τού “σκότους”.
ΣΧΟΛΙΑ