Επιτέλους ήρθε το τέλος τής Μεταπολίτευσης!

Οι Βενιζελικοί αυτοπαγιδεύτηκαν!…

…Για να κρατήσουν την Κυβέρνηση-Μητσοτάκη, κατέστρεψαν τον μονοπωλιακό σχεδιασμό τής Μεταπολίτευσης!

Η Δεξιά «απελευθερώθηκε» από τον βενιζελικό «ζυγό» και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα γι’ αυτούς!

Αυτά, τα οποία συμβαίνουν σήμερα μπροστά στα «μάτια» μας, είναι κοσμοϊστορικά γεγονότα για την ελληνική κοινωνία. Η Μεταπολίτευση, η οποία χαρακτηριζόταν από την απόλυτη κυριαρχία και το μονοπώλιο των Βενιζελικών στην εξουσία, βαδίζει προς το ΤΕΛΟΣ της …Η επιλογή της μητσοτακικής ΝΔ να «μετακινηθεί» προς τα «αριστερά» άφησε ανοικτό «χώρο» για την ανάδυση της Νέας Δεξιάς και έσπασε το μονοπώλιο των Βενιζελικών. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το πώς θα λειτουργήσει αυτή η «αναδυόμενη» πολιτική δύναμη και σύντομα θα φανούν οι δυσμενείς εξελίξεις γι’ αυτούς που απελευθέρωσαν ένα «τέρας» για τον σχεδιασμό τους. Όμως, για να καταλάβει κάποιος τι συνέβη και πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά που βλέπουμε, θα πρέπει να μπορεί να συγκρίνει τις νέες εξελίξεις με τα παλαιά δεδομένα …Θα πρέπει να κατανοεί τι συνέβαινε πριν και πώς οι εξελίξεις γίνονται πλέον αρνητικές για τους «θριαμβευτές» Βενιζελικούς …Γνώσεις δηλαδή χρειάζεται, για να κατανοήσει κάποιος αυτά τα οποία συμβαίνουν, γιατί οι καταστάσεις είναι περίπλοκες και δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές χωρίς «βοήθεια».

Μητσοτάκης 41%…

…Από το «βρώμικο» 1989 στο «βρώμικο» 2023 !…

…Το κόκκινο «ιππικό» έσωσε ΞΑΝΑ τους Μητσοτάκηδες !

«Θρίαμβος» της ΔΕΞΙΑΣ …ερήμην των δεξιών !

Το «colpo grosso» τού αντιδεξιού ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ, για να μην χάσει τον έλεγχο της Δεξιάς !

Στις τελευταίες εκλογές γράφτηκε ιστορία στο παγκόσμιο επίπεδο. Απ’ ό,τι φαίνεται αργά αλλά σταθερά μπαίνουμε στον παράλογο κόσμο τού παλαβού Μητσοτάκη και τα τρελά θ’ αρχίσουν —σιγά-σιγά— να μας φαίνονται «λογικά». Μέχρι να έρθουμε σε «επαφή» με το «φαινόμενο»-Μητσοτάκη, γνωρίζαμε ότι μόνον οι ήττες είναι «ορφανές» και όχι οι νίκες. Τώρα μάθαμε ότι ακόμα και οι θρίαμβοι μπορούν να είναι «ορφανοί». Αυτό είδαμε να συμβαίνει στον «θρίαμβο»-Μητσοτάκη. Σε μια εκλογική διαδικασία με θριαμβευτικά αποτελέσματα επιπέδου δεκαετίας ‘80 και Ανδρέα Παπανδρέου, οι «θριαμβευτές» δεν είχαν πέντε νοματαίους να πανηγυρίσουν έξω από τα γραφεία τού κόμματος …Έχουμε δει νίκες δημάρχων να πανηγυρίζονται με πιο μαζικό και έντονο τρόπο. Την ίδια ημέρα, που, εάν κέρδιζε ο Ολυμπιακός το Πρωτάθλημα Ευρώπης, θα πλημμύριζε ολόκληρη την Ελλάδα με πανηγυρίζοντες οπαδούς του, η ΝΔ δεν είχε «πέντε» ανθρώπους να βγουν στους δρόμους και να στήσουν την παράσταση του κομματικού «θριάμβου» τους και της «αποθέωσης» του ηγέτη τους …Όχι τον Πειραιά, αλλά ούτε ένα ρεύμα τής οδού Πειραιώς δεν είχαν κόσμο για να «κλείσουν»…

O «μητσοτακισμός» πεθαίνει ! …και απειλεί να μας «πάρει» μαζί του !

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα και τα επικίνδυνα, γιατί πάντα τα «θηρία» γίνονται επικίνδυνα, όταν είναι στα «τελευταία» τους.

«Πολιτική αστάθεια» και άρα «ανωμαλία» προανήγγειλε η Θοδώρα Μητσοτάκη …ή Μπακογιάννη …ή Κούβελου, στον εκφοβιστικό ρόλο τής Κασσάνδρας τής Μπίλντερμπεργκ …και των γνωστών Πρεσβειών.

Ο διαβόητος πλέον «Κούλης» έχει ήδη κλείσει μια περίοπτη θέση στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Το δικαιούται, γιατί αναμφισβήτητα έχει κάνει ΠΟΛΥ δουλειά …Κολοσσιαία δουλειά θα τολμούσαμε να πούμε …Δουλειά δεκαετιών μέσα σε μια τετραετία. Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και η γνωστή για την κακοήθειά της αδερφή του εξέφρασε τον «θαυμασμό» της γι’ αυτόν …Τον «θαυμασμό» για τον μέχρι πριν λίγο καιρό «ελαττωματικό» τής οικογένειας …«Δεν του το ‘χα», μας δήλωσε «συγκινημένη». Ειλικρινής θαυμασμός, εφόσον διατήρησε την οικογενειακή παράδοση της προδοσίας και της αρπαγής και σε κάποιες περιπτώσεις ξεπέρασε μέχρι και τον διαβόητο πατέρα του …Τον πατέρα του, ο οποίος υπήρξε διαβόητος Δωσίλογος στην Κατοχή, Αποστάτης παραμονές τής Χούντας, μέγας Προβοκάτορας της Μεταπολίτευσης και «Καθοδηγητής» των Μνημονίων στη «δύση» αυτής της εμετικής Μεταπολίτευσης. Ο Κούλης ακόμα κι αυτόν τον «ξεπέρασε» και αυτό τού το αναγνώρισε η Θοδώρα …η άσχετη …Η εθνική μας «θυγατέρα», η οποία «δοξάστηκε» ως «παντρεμένη χήρα» …Αυτή, η οποία «κατόρθωσε» και κάποτε έχασε μια σίγουρη Πρωθυπουργία από μια απλή συνέντευξη στην Όλγα Τρέμη.

Ο Κούλης λοιπόν —μέσα στα χρόνια τής θητείας του— έχει κάνει ΠΟΛΥ δουλειά. Το εάν αυτή είναι ΚΑΛΗ ή ΚΑΚΗ εξαρτάται από το ποιος είναι αυτός που τον κρίνει και με βάση ποια συμφέροντα το κάνει. Εάν αυτός που τον κρίνει είναι ο κατεστραμμένος λαός, τότε εύκολα παίρνει το βραβείο τού πλέον άχρηστου και δόλιου Κυβερνήτη τής ελληνικής ιστορίας, εκθρονίζοντας άνετα Κωλέττη, Τσολάκογλου ή τον ίδιο τον πατέρα του. Εάν όμως τον κρίνει ο Κίσινγκερ της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ ή ο Σβαμπ τού WEF, παίρνει «δέκα» —με άριστα το «δέκα»—. Τι να πρωτοθυμηθεί κάποιος …«Έργο» δεκαετιών ολοκλήρωσε μέσα σε ΜΙΑ και μόνον θητεία …Ούτε ο διαβόητος Αποστάτης πατέρας του δεν θα τα είχε καταφέρει καλύτερα. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ο Καρατζαφέρης τον αναγνώρισε ως τον «κορυφαίο Πρωθυπουργό τού τελευταίου αιώνα».

…Η βενιζελική Χούντα αποκαλύφθηκε εξ’ ολοκλήρου !!!

Ο «βόθρος» άνοιξε κι αποκαλύφθηκε η «γύμνια» τής Δημοκρατίας μας !!!

Ίωνας Δραγούμης, Μπακογιάννης αλλά και Τεμπονέρας

είναι κομμάτια από το ίδιο «παζλ»!!!

Η πραγματική «αποφράδα ημέρα» για τον Ελληνισμό ήταν η ημέρα που ο προδότης Ελευθέριος Βενιζέλος πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στην Αθήνα …Η στιγμή που ο επικεφαλής τής συμμορίας των «ξυπόλητων» κατσικοκλεφτών έφτασε στην Αθήνα και είδε τον Ελληνισμό σαν «λεία», την οποία θα μπορούσε να παραδώσει στους ξένους, προκειμένου να πάρει ως «αντιπαροχή» τον πλουτισμό τον δικό του και της συμμορίας του …Μια συμμορία, η οποία —από την πρώτη στιγμή τής εμφάνισής της— συνοδευόταν από την κακή φήμη τού «μισθοφόρου» και είχε πάντα υψωμένη τη σημαία «ευκαιρίας» …Μια συμμορία έτοιμη να «μισθωθεί» από κάθε ενδιαφερόμενο …και εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλοί …Άγγλοι, Γερμανοί κι Αμερικανοί ήταν υποψήφιοι «πελάτες», οι οποίοι θα ήθελαν να ελέγξουν τον τρομερό Ελληνισμό την ώρα που «ξεκοιλιαζόταν» η Οθωμανική Αυτοκρατορία και τον αντιλαμβάνονταν ως απειλή.

Ο αγράμματος φασίστας Τσίπρας…

…και η Δημοκρατία.

Δεν υπάρχει πιο γελοίο φαινόμενο από το να βλέπεις έναν φασίστα —και μάλιστα κομμουνιστή— να επικαλείται τη δημοκρατία και τις διαδικασίες της. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος «φτάνει» σ’ αυτό το οριακό σημείο, συνήθως του έχουν τελειώσει οι επιλογές και «παίζει» το τελευταίο του «χαρτί». Όταν οι εκλεκτοί των κλειστών και απολύτως σφραγισμένων «πολιτμπιρό» των «φωτισμένων» πατερούληδων αναζητούν τις «ψήφους» τού λαού, είναι απολύτως βέβαιο ότι έχουν τελειώσει οι επιλογές τους. Όταν το «κλειδωμένο κονκλάβιο» δεν βγάζει το αποτέλεσμα που θέλουν, αρχίζουν και ψάχνουν «αντικλείδια».