Η οικονομία μοιάζει πολύ με τον αθλητισμό. Ό,τι είναι ένα αθλητικό στάδιο, είναι ένα οικονομικό περιβάλλον. Ο κάθε λαός έχει το δικό του στάδιο και μέσα σ’ αυτό αναπτύσσεται το σύνολο της αθλητικής του λειτουργίας. Μέσα σ’ αυτό αγωνίζονται οι άριστοί του και μέσα σ’ αυτό παρακολουθούν οι πολίτες του τα αθλητικά δρώμενα. Ο αγώνας είναι δίκαιος όταν υπάρχει αυτό το οποίο ονομάσαμε ηθική. Όταν δηλαδή υπάρχει κοινός παρανομαστής για όλους, είτε αυτοί είναι θεατές και θα ήθελαν ν’ αγωνιστούν είτε είναι αθλητές και αγωνίζονται ήδη. Οι πιο γρήγοροι πολίτες θ’ ανταγωνιστούν μεταξύ τους στην ταχύτητα, οι πιο δυνατοί στη σφαιροβολία, οι πιο αλτικοί στο ύψος κλπ.. Αυτό το οποίο ονομάζουμε “παρανομαστής” στην περίπτωση αυτήν δεν έχει σχέση με τους κανονισμούς του κάθε αθλήματος. Δεν μιλάμε για “κλοπή”. Δεν μιλάμε για λιγότερα μέτρα σε αγώνα δρόμου. Δεν μιλάμε για ελαφρύτερη σφαίρα στις ρίψεις. Αυτό το οποίο ονομάζουμε κοινό “παρανομαστή” είναι κάτι άλλο. Είναι το δεδομένο του κοινού περιβάλλοντος για όλους τους διαγωνιζόμενους. Άνθρωποι που ανήκουν στην ίδια φυλή, κατοικούν στον ίδιο χώρο, πηγαίνουν στα ίδια σχολεία, τρώνε την ίδια τροφή, πίνουν το ίδιο νερό κλπ., διαγωνίζονται μεταξύ τους. Μέσα σ’ ένα κοινό περιβάλλον ανταγωνίζονται σε κάποια ειδικά χαρακτηριστικά τους.
Το ελληνικό χρηματιστήριο ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα απόλυτα πεθαμένο χρηματιστήριο Ένα χρηματιστήριο που δίνει νόημα στη φράση …”τρεις κι ο κούκος κάνουν κέφι”. Είναι απόλυτα πεθαμένο, γιατί η ελληνική οικονομία είναι μια οικονομία της πλάκας. Ισχυρή οικονομία είναι η οικονομία που διαθέτει ισχυρό κεφάλαιο και παράγει διαρκώς πλούτο σε μεγάλες ποσότητες. Ένα κράτος είναι οικονομικά ισχυρό, όταν παράγει μόνο του τα αγαθά που έχει ανάγκη η αγορά του και όταν αυτή η παραγωγή προσφέρει απασχόληση στους πολίτες του. Ένα κράτος που η οικονομική κατάσταση των εργαζομένων πολιτών του επιτρέπει την εισροή εσόδων στον κρατικό μηχανισμό, για να υλοποιήσει το σύνολο των έργων υποδομής που έχει ανάγκη ο πληθυσμός. Στην ιδανική για την οικονομία κατάσταση ένα κράτος είναι πραγματικά ισχυρό, όταν εξάγει μέρος της παραγωγής του, εισπράττοντας πλούτο από τρίτες χώρες και έχει τόση οικονομική δύναμη, που του επιτρέπει όχι απλά να διατηρεί τις υποδομές του σε άριστη κατάσταση, αλλά να του “περισσεύουν” και για έργα βιτρίνας.
Θα πούμε μερικά πράγματα περί χρηματιστηρίου και κατόπιν θα δούμε την περίπτωση του ελληνικού χρηματιστηρίου. Το χρηματιστήριο παράγει πράγματι πλούτο. Όμως, αυτός ο πλούτος δεν παράγεται ως δια μαγείας κι ούτε βέβαια παράγεται με τους ρυθμούς που ευνοούν τους επενδυτές της καθημερινής “αρπαχτής”. Μέσα στο χρηματιστήριο ο πλούτος παράγεται με δύο διαφορετικούς τρόπους, εξαιτίας δύο διαφορετικών τύπων κεφαλαίου. Ο πρώτος τρόπος — που είναι και ο βασικός — είναι αυτός όπου ο επενδυτής αγοράζει μετοχές εταιρειών και συμμετέχει στα κέρδη τους. Ο δεύτερος είναι αυτός όπου ο επενδυτής —για κάποιους λόγους που θα δούμε παρακάτω — “μετακινείται” από μετοχή σε μετοχή, εισπράττοντας κέρδος. Ο πρώτος τρόπος αποδίδει κέρδος εξαιτίας του κεφαλαίου της εταιρείας της οποίας ο επενδυτής έχει μετοχές, ενώ ο δεύτερος τρόπος αποδίδει κέρδος εξαιτίας της “ευφυίας” και της γνώσης του επενδυτή. Στην πρώτη περίπτωση το κεφάλαιο είναι το εργοστάσιο στο οποίο επένδυσε ο επενδυτής, ενώ στη δεύτερη περίπτωση το κεφάλαιο είναι το “μυαλό” του επενδυτή.
Σημείωση των διαχειριστών
Επειδή τους τελευταίους μήνες το διαδίκτυο έχει κατακλυστεί από κείμενα οικονομολόγων – αναλυτών, από άρθρα γραμμένα από «γκουρού της οικονομίας», επειδή όλοι στριμώχνονται να μπούνε στο κάδρο, επειδή όλοι σήμερα εμφανίζονται επιτιμητικοί, επειδή μετά Χριστόν οι προφήτες είναι άπειροι και επειδή δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται, ας δούμε όλοι μαζί τι έγραφε ο Παναγιώτης Τραϊανού τον Σεπτέμβριο του 1999, σχεδόν ένα χρόνο πριν την είσοδο της Ελλάδος στην ΟΝΕ.
Το πλήρες κείμενο έχει σεβαστή έκταση και θα δημοσιευτεί σε 2 αναρτήσεις, η δε 2η, την Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου.
Και μια προτροπή – παραίνεση από εμάς προς τους φίλους αναγνώστες. Στις καθημερινές σας επισκέψεις στα διάφορα «μεγάλα» και «έγκυρα» οικονομικά και πολιτικά blogs και sites της Ελλάδας, την επόμενη φορά που θα πέσει το μάτι σας σε μια οικονομική ανάλυση – «βόμβα μεγατόνων», ζητήστε – ή καλύτερα – ΑΠΑΙΤΗΣΤΕ από τον αρθρογράφο να δημοσιεύσει ή να σας παραπέμψει σε ένα αντίστοιχο άρθρο του την εποχή του χρηματιστηρίου και των παχιών αγελάδων. ΑΠΑΙΤΗΣΤΕ από αυτόν να σας υποδείξει ένα άρθρο γραμμένο από αυτόν την εποχή της χρηματιστηριακής ευφορίας. ΑΠΑΙΤΗΣΤΕ να σας αποδείξουν ότι δεν είναι καιροσκόποι ή καραγκιόζηδες. Γεμίσαμε από δαύτους. Στην αντίθετη περίπτωση, «μαυρίστε» ΚΑΙ αυτούς ΚΑΙ αυτούς που τους «φιλοξενούν».
Το 2ο μέρος της αρχικής ανάρτησης την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
Όπως όλοι μας αντιλαμβανόμαστε, τα πάντα οφείλονται στην παγκοσμιοποίηση της οικονομίας. Εξαιτίας αυτής της παγκοσμιοποίησης, μετακινήθηκε η παραγωγή από τ’ ανεπτυγμένα κράτη κι εγκαταστάθηκε στα υπανάπτυκτα. Η αποβιομηχάνιση της Δύσης είναι αυτή που δημιουργεί τα τεράστια προβλήματα ανεργίας και ό,τι αυτό συνεπάγεται (ρατσισμούς, εθνικισμούς κλπ.). Είναι η παγκοσμιοποίηση όμως μόνον αρνητική; Δεν πρόσφερε τίποτε θετικό; “Ουδέν κακόν αμιγές καλού” …έλεγαν οι αρχαίοι και το ίδιο συμβαίνει και με την παγκοσμιοποίηση. Μπορεί εξαιτίας της να δημιουργήθηκαν μεγάλα προβλήματα στην παραγωγή, αλλά εξαιτίας της η ανθρωπότητα πήγε μπροστά. Εξαιτίας της δεν ομογενοποιήθηκε μόνον ο παγκόσμιος οικονομικός χώρος, αλλά και ο αντίστοιχος πολιτισμικός.Ο κόσμος, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, εμφανίζεται όπως είναι στην πραγματικότητα: Ένα μεγάλο χωρίο, που κατοικείται από ομοίους μεταξύ τους ανθρώπους. Κατέρρευσαν όλα τα άθλια εθνικά πολιτισμικά τείχη που “έστηναν” οι πονηροί για να εξουσιάζουν τους ανθρώπους. Αποδείχθηκε ότι όλοι οι λαοί μπορούν να παράγουν και να καταναλώσουν τα προϊόντα που έχει ανάγκη ο άνθρωπος. Δεν υπάρχουν πλέον οι “ανώτεροι” με τις “ανώτερες” ανάγκες και οι “κατώτεροι”, που δεν έχουν καμία ανάγκη πέρα από τη διατροφή. Παλαιότερα θαύμαζαν οι λαοί, για παράδειγμα, τους Γερμανούς, που σχεδίαζαν και κατασκεύαζαν όμορφα και γερά προϊόντα. Σήμερα, λόγω της παγκοσμιοποίησης, αποδείχθηκε ότι αυτήν τη δυνατότητα την έχουν όλοι οι λαοί. Στην Κίνα, στην Ταϊβάν, στη Μαλαισία και σ’ οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, όλοι οι άνθρωποι μπορούν να παράγουν τα ίδια πράγματα.
Subscribe
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
ΑΡΧΕΙΟ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
ΠΡΟΣΦΑΤΑ
Instagram Feed
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ
ENGLISH (20)
GERMAN (17)
international (48)
LOCKDOWN (5)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (6)
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ (24)
ΓΕΡΜΑΝΟΙ (40)
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (16)
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ (6)
ΔΙΑΦΘΟΡΑ (27)
ΔΙΕΘΝΗ (48)
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ (11)
ΔΝΤ (27)
ΕΒΡΑΙΟΙ (77)
ΕΘΝΙΚΑ (26)
ΕΚΛΟΓΕΣ (19)
ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 (7)
ΕΛΛΗΝΕΣ (17)
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (31)
ΗΠΑ (20)
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ (5)
ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (6)
ΚΚΕ (34)
ΚΟΙΝΩΝΙΑ (30)
ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (17)
ΚΟΜΜΑΤΑ (19)
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ (15)
ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ (26)
ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ (34)
ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ (81)
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (36)
ΠΑΙΔΕΙΑ (8)
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ (7)
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (32)
ΠΑΣΟΚ (9)
ΠΟΛΙΤΙΚΗ (48)
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (7)
ΣΑΜΑΡΑΣ (13)
ΣΥΝΤΑΓΜΑ (15)
ΣΥΡΙΖΑ (9)
ΤΟΥΡΚΙΑ (5)
ΤΣΙΠΡΑΣ (16)
ΥΔΡΟΧΟΟΣ (100)
ΧΡΕΟΣ (13)
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (8)
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
ΠΕΡΙ …Τραϊανού
Ο Παναγιώτης Τραϊανού
γεννήθηκε στη Φλώρινα
στις 13 Φεβρουαρίου 1966
Μεγάλωσε στην Καστοριά
όπου τελείωσε
Γυμνάσιο και Λύκειο.
Φοίτησε στο Πολυτεχνείο Θράκης
στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών,
ολοκληρώνοντας τις σπουδές του
το 1990
Υ.Γ.
Για ευνόητους λόγους
δεν υπάρχει δημοσιοποίηση
περαιτέρω στοιχείων
Επικοινωνία
info@traianou.gr
ΣΧΟΛΙΑ