Είναι σύνηθες φαινόμενο για τον άνθρωπο, όταν απολαμβάνει κάποιες συνθήκες, να τις υποτιμά ή τουλάχιστον να μην τις εκτιμά στο μέτρο που πρέπει. Ο σημερινός άνθρωπος και ειδικότερα ο νέος, ζώντας σε μια κοινωνία που προσφέρει μεγάλες ελευθερίες, έμαθε να θεωρεί ορισμένα πράγματα ως δεδομένα. Έμαθε να θεωρεί ως δεδομένο ότι έχει δικαιώματα. Έμαθε να θεωρεί ως δεδομένο ότι μπορεί ν’ αντιδρά κάθε φορά που νομίζει ότι αδικείται. Αυτό είναι λάθος. Κανένα από τα δικαιώματα που απολαμβάνουμε δεν μας χαρίστηκε. Τα πάντα κατακτήθηκαν με αγώνες. Αγώνες ανθρώπων, που θυσιάστηκαν γι’ αυτά που πίστευαν. Αγώνες που, άλλες φορές με το μολύβι, άλλες φορές με τα όπλα και άλλες φορές —όπως θα προσπαθήσουμε ν’ αποδείξουμε— με την κιθάρα, μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Για να εκτιμηθεί το φαινόμενο Rock στο σύνολο του εύρους του, θα πρέπει να μελετηθεί με τρόπο όμοιο μ’ αυτόν που μελετώνται οι επαναστάσεις. Θα πρέπει να δούμε τις συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκε και να τις συγκρίνουμε με τις συνθήκες που προέκυψαν εξαιτίας της ανάπτυξής του. Θα πρέπει να δούμε το ποιόν των δημιουργών του και να το συγκρίνουμε με το ποιόν των μεγάλων και αναγνωρισμένων επαναστατών.
Ελάχιστα πράγματα, μέσα σ’ έναν κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται μέσα στο χρόνο, έχουν τη διαχρονικότητα του ποδοσφαίρου. Το ποδόσφαιρο συγκλονίζει και προσφέρει τις μεγάλες συγκινήσεις, ακόμη και στη σημερινή εποχή, όπου τα πάντα τείνουν στην απομυθοποίηση και είναι διάχυτος ένας πεσιμισμός επικίνδυνος για τον άνθρωπο. Πολλοί άνθρωποι θεωρούν το ποδόσφαιρο βασιλιά των σπορ κι αυτό είναι αληθές. Είναι αληθές, γιατί η λειτουργία του ποδοσφαίρου μοιάζει με τη λειτουργία ενός πραγματικού βασιλιά. Ένας πραγματικός βασιλιάς συγκινεί τα πλήθη και, μέσω ενός συγκλονιστικού αγώνα, επιχειρεί να τα οδηγήσει από μια αρνητική κατάσταση σε μια άλλη καλύτερη, αν όχι ιδανική. Πάντα στόχος είναι η λύτρωση, η χαρά, η νίκη, ο παράδεισος. Όμως, όπως συμβαίνει σ’ όλους τους αγώνες, που έχουν ως στόχο την ανατροπή μιας ανεπιθύμητης κατάστασης —που για κάποιους άλλους είναι επιθυμητή—, πάντα υπάρχει ένα μεγάλο ρίσκο. Όταν δεν επιτευχθούν οι όποιοι στόχοι, δεν ακολουθεί μια ουδέτερη κατάσταση, παρά το ακριβώς αντίθετο: η καταδίκη, η θλίψη, η ήττα, η κόλαση. Οι άνθρωποι, εξαιτίας του ποδοσφαίρου, κινούνται διαρκώς ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο άκρα, γευόμενοι συναισθήματα που μόνον η ζωή μπορεί να προσφέρει.
Σύστημα Παιδείας
…Ο μεγάλος ασθενής που θα χαρούμε να του πούμε: “Άι στο διάολο”
Το πρόβλημα της παιδείας είναι από εκείνα τα προβλήματα που για την επίλυσή τους απαιτούν συνολική και εκ βάθρων αντιμετώπιση. Οποιαδήποτε προσπάθεια για επίλυση των επιμέρους προβλημάτων που την αφορούν είναι εκ των προτέρων αποτυχημένη κι επιπλέον επιβαρύνει το σύνολο του προβλήματος. Το σύστημα παιδείας θα μπορούσε να παρομοιαστεί μ’ ένα καράβι που πλέει ακυβέρνητο σ’ επικίνδυνα νερά κι απειλείται με βύθιση. Το πλήρωμα αυτού του καραβιού δεν ασχολείται με την πλοήγηση, που είναι το βασικό πρόβλημα, αλλ’ αναλίσκεται στο ν’ αγωνίζεται για καλύτερους μισθούς και να εστιάζει το ενδιαφέρον του — σ’ ό,τι αφορά το γενικό επίπεδο — στην κακοσυντήρηση του πλοίου. Αγνοεί ότι τα ακυβέρνητα πλοία βυθίζονται, είτε είναι καλοσυντηρημένα είτε όχι. Αγνοεί ότι, αν βυθιστεί το πλοίο, δεν έχει νόημα καμία καλή διαπραγμάτευση μισθών.
Πριν απ’ οτιδήποτε άλλο, χρήσιμο είναι να πούμε ορισμένα πράγματα για τη δωρεά και να τη συνδέσουμε με τον άνθρωπο και την κοινωνία. Το δύσκολο σ’ αυτήν την περίπτωση είναι ότι προσπαθούμε να συνδέσουμε μία έννοια, όπως είναι η δωρεά, με δύο εντελώς διαφορετικά από λειτουργικής άποψης πράγματα. Ενώ η δωρεά απευθύνεται στον άνθρωπο και στην κοινωνία του έχοντας σταθερά χαρακτηριστικά, οι αποδέκτες δεν είναι της ίδιας φύσης. Ο μεν άνθρωπος από τον καιρό της Δημιουργίας γεννιέται πάντα με τα ίδια χαρακτηριστικά, η δε κοινωνία που ζει διαρκώς εξελίσσεται. Η σχέση του ανθρώπου με την κοινωνία έχει ως αποτέλεσμα, αυτή η εξέλιξη να προβάλλεται και στον άνθρωπο-μέλος της δημιουργώντας σύνθετα φαινόμενα.
Τα Έπη είναι γραμμένα με τέτοιον τρόπο, ώστε η θυσία να είναι γλυκιά και με μία αίσθηση ηρωισμού που να μη δημιουργεί τρόμο. Ωθούν τον αναγνώστη ν’ αγαπά, να θαυμάζει τον Αχιλλέα και να ταυτίζεται μ’ αυτόν. Αυτό γίνεται πολύ εύκολα όταν το άτομο ζει σε μία κοινωνία οργανωμένη και συχνά του ζητούνται παραπάνω από όσα θέλει να δώσει.
Ο Αχιλλέας σηκώνει το σπαθί του εναντίον του αρχηγού του κι εκείνη την ώρα το σηκώνουν όλοι οι Έλληνες, που αντιλαμβάνονται την κλοπή του συστήματος. Ο Αχιλλέας είναι το τραγικό πρόσωπο της Ιλιάδας, αλλά όλοι ταυτίζονται μαζί του. Είναι τόσο τέλεια γραμμένα τα Έπη, που, ενώ οι άνθρωποι συνήθως ταυτίζονται με το νικητή ηγέτη, στο έργο αυτό ταυτίζονται με το νεκρό ήρωα.
Subscribe
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
ΑΡΧΕΙΟ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
ΠΡΟΣΦΑΤΑ
Instagram Feed
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ
ENGLISH (19)
GERMAN (17)
international (45)
LOCKDOWN (5)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (6)
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ (24)
ΓΕΡΜΑΝΟΙ (40)
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (16)
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ (6)
ΔΙΑΦΘΟΡΑ (26)
ΔΙΕΘΝΗ (43)
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ (11)
ΔΝΤ (27)
ΕΒΡΑΙΟΙ (72)
ΕΘΝΙΚΑ (26)
ΕΚΛΟΓΕΣ (19)
ΕΚΛΟΓΕΣ 2015 (7)
ΕΛΛΗΝΕΣ (17)
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (31)
ΗΠΑ (19)
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ (5)
ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (6)
ΚΚΕ (34)
ΚΟΙΝΩΝΙΑ (30)
ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (16)
ΚΟΜΜΑΤΑ (18)
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ (15)
ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ (25)
ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ (31)
ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ (74)
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (35)
ΠΑΙΔΕΙΑ (8)
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ (7)
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (31)
ΠΑΣΟΚ (8)
ΠΟΛΙΤΙΚΗ (45)
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (7)
ΣΑΜΑΡΑΣ (12)
ΣΥΝΤΑΓΜΑ (15)
ΣΥΡΙΖΑ (9)
ΤΟΥΡΚΙΑ (5)
ΤΣΙΠΡΑΣ (16)
ΥΔΡΟΧΟΟΣ (97)
ΧΡΕΟΣ (13)
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (8)
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
ΠΕΡΙ …Τραϊανού
Ο Παναγιώτης Τραϊανού
γεννήθηκε στη Φλώρινα
στις 13 Φεβρουαρίου 1966
Μεγάλωσε στην Καστοριά
όπου τελείωσε
Γυμνάσιο και Λύκειο.
Φοίτησε στο Πολυτεχνείο Θράκης
στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών,
ολοκληρώνοντας τις σπουδές του
το 1990
Υ.Γ.
Για ευνόητους λόγους
δεν υπάρχει δημοσιοποίηση
περαιτέρω στοιχείων
Επικοινωνία
info@traianou.gr
ΣΧΟΛΙΑ