Το ελληνικό κράτος ποτέ δεν υπήρξε ένα “σοβαρό” κράτος, γιατί ποτέ δεν αφέθηκε να είναι τέτοιο. Ποτέ δεν του επέτρεψαν να είναι τέτοιο αυτοί οι οποίοι το έλεγχαν. Από τη στιγμή που απελευθερώθηκε μέχρι σήμερα ελέγχεται απόλυτα. Είτε με απειλή οικονομικών καταστροφών είτε με απειλή εθνικών καταστροφών, πάντα εκβιάζεται. Από τα πρώτα δάνεια, που έλαβε για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του, κατάφεραν οι ξένοι να το ελέγχουν απόλυτα. Όταν αυτοί οι εκβιασμοί δεν έφταναν, περνούσαν στις ακόμα πιο επικίνδυνες μεθοδεύσεις, που ήταν αυτές των εθνικών κινδύνων. Όταν οι τραπεζίτες των ιμπεριαλιστών δεν έφταναν για να σε τρομοκρατήσουν, το ίδιο επιχειρούσαν να κάνουν οι στρατηγοί των γειτονικών κρατών.
Τα δημόσια έργα είναι μια μόνιμη “πληγή” για το ελληνικό κράτος. Οι μόνιμες ανάγκες του λαού για υποδομές και ανάπτυξη, δίνουν σ’ αυτήν την ανοιχτή “πληγή” τα ίδια χαρακτηριστικά. Όσο πιο πολύ αγωνιά ο ελληνικός λαός για ανάπτυξη, τόσο μεγαλύτερη η “αιμορραγία”. Όσο πιο πολύ επενδύει στην ανάπτυξη, τόσο μεγαλύτερη η κλοπή. Μια πραγματική παγίδα θανάτου. Μια παγίδα με πολλές και ακονισμένες λεπίδες, που, όσο πιο πολύ κινείσαι, τόσο πιο πολύ κόβεσαι. Όλοι είδαμε τι έγινε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Λεηλατήθηκε το σύμπαν. Τα έργα κόστισαν στους Έλληνες πολλαπλάσια από αυτά που κανονικά θα έπρεπε να κοστίσουν. Τα ανάλογα έγιναν σε όλα τα μεγάλα δημόσια έργα. Εγνατία, Αττική Οδός, γέφυρα Ρίου κλπ., αντί να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της χώρας, έγιναν η αιτία της οικονομικής της καταστροφής. Ο ελληνικός λαός καταχρεώθηκε και στην ουσία “υποθήκευσε” το μέλλον του. Συσσωρευμένος δημόσιος πλούτος, που αντιπροσώπευε τον κόπο δεκαετιών ενός ολόκληρου λαού, μέσα σε λίγα χρόνια πήγε κατ’ ευθείαν σε ιδιωτικές τσέπες. Αναγκαστικά τώρα το κράτος μεθοδεύει το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων, προκειμένου ν’ αντεπεξέλθει στις τρομερές υποχρεώσεις του.
Ο ΑΓΡΟΤΗΣ της δοκιμασμένης χθεσινής και σημερινής πολιτικής των μεγάλων κομμάτων βιώνει μια πρωτοφανή κατάντια. Σήμερα είναι φτωχότερος από ποτέ. Η ανεξέλεγκτη ακρίβεια και η λεηλασία του κόπου του, τον έχουν καθηλώσει στην απόλυτη φτώχεια.
Ο αγρότης με άγχος, στερήσεις και κόπο προσφέρει όσο μπορεί στην κοινωνία μέσα από την προσπάθειά του να συντηρήσει την οικογένειά του και —αν τα καταφέρει, συνειδητοποιώντας την άσχημη δική του κατάσταση— να σπουδάσει όπως-όπως και ό,τι κι ό,τι μέσα από δάνεια τα παιδιά του, υποθηκεύοντας τα χωράφια του και τα σπίτια του.
Δεν είναι δυνατόν ένα λίτρο γάλα, που απαιτεί άπειρο κόπο και κόστος παραγωγής να κοστίζει το ίδιο με μια απλή εμφιάλωση νερού από μια οποιαδήποτε πηγή. Δεν είναι δυνατόν ένας αγρότης να χρειάζεται να πουλήσει δέκα κιλά βαμβάκι ή δέκα κιλά μήλα ή δέκα κιλά σιτάρι, για ν’ αγοράσει ένα πακέτο τσιγάρα. Δεν είναι δυνατόν να πουλάς την ημερήσια παραγωγή γάλακτος μισού κοπαδιού, για να πάρεις ένα απορρυπαντικό. Η υποτίμηση των αγροτικών προϊόντων έναντι των υπολοίπων προϊόντων γίνεται σε όλα τα επίπεδα αντιληπτή.
Αν αυτά γίνονταν επί Τουρκοκρατίας, θα είχε ξεσπάσει ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Σήμερα γίνεται και κανένας δεν αντιδρά, γιατί τα κόμματα έχουν “υπνωτίσει” τον αγροτικό κόσμο και τον κοροϊδεύουν συστηματικά.
Η Αριστερά στην Ελλάδα είναι μια περίεργη και περίπλοκη ιστορία. Είναι η παράταξη η οποία αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι το υπέρτατο κακό “ανθεί” μόνον κοντά στο υπέρτατο καλό. Τι σημαίνει αυτό; Το εξής απλό. Οι αριστεροί πολίτες στην Ελλάδα ήταν πάντα οι καλύτεροι πολίτες της ελληνικής κοινωνίας. Καλύτεροι από την άποψη της γνώσης, της ενημέρωσης, της κοινωνικής ευαισθησίας και της αγωνιστικότητας για κοινούς στόχους. Χαρακτηριστικά, τα οποία είναι απαραίτητα να διακρίνουν τους πολίτες, ώστε να λειτουργήσει μια δημοκρατία. Χαρακτηριστικά, για τα οποία μπορούν να κριθούν συλλογικά οι άνθρωποι οι οποίοι δραστηριοποιούνται μέσα στην κοινωνία.
Τι είναι η ιδεολογία;
Για να χαρακτηριστεί μια θεωρία ως ιδεολογία, θα πρέπει να επιχειρεί να δώσει λύσεις στο βασικό πρόβλημα που απασχολεί μια ανθρώπινη κοινωνία και είναι αυτό της επιβίωσης. Πρώτα απαντάς στο πρόβλημα της επιβίωσης και κατόπιν τοποθετείσαι στα δευτερεύοντα. Όλες λοιπόν οι ιδεολογίες θα πρέπει υποχρεωτικά να “απαντάνε” στα εξής θεμελιώδη ερωτήματα:
Πώς θα επιβιώσουμε ως κοινωνία ανθρώπων με διαρκείς και μόνιμες ανάγκες;
Ποιοι θα διαχειρίζονται το απαραίτητο για την επιβίωση κεφάλαιο και με ποιους όρους;
Ποιοι θα εργάζονται σ’ αυτό το κεφάλαιο και με ποιους όρους;
Ποιο είναι το “κάτι” παραπάνω από την απλή επιβίωση, το οποίο μπορεί να προσφέρει μια ιδεολογία σε σχέση με κάποια άλλη;
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ…
ΑΡΧΕΙΟ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
ΠΡΟΣΦΑΤΑ
Instagram Feed
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ
CIA (10)
ENGLISH (28)
FBI (14)
GERMAN (17)
international (62)
JEWS (12)
Trump (11)
Zionism (13)
Zionists (16)
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ (24)
ΓΕΡΜΑΝΟΙ (41)
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (16)
ΔΙΑΦΘΟΡΑ (31)
ΔΙΕΘΝΗ (79)
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ (11)
ΔΝΤ (29)
ΕΒΡΑΙΟΙ (110)
ΕΘΝΙΚΑ (27)
ΕΚΛΟΓΕΣ (26)
ΕΛΛΗΝΕΣ (18)
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (30)
ΗΠΑ (27)
ΚΚΕ (35)
ΚΟΙΝΩΝΙΑ (31)
ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (17)
ΚΟΜΜΑΤΑ (20)
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ (17)
ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ (26)
ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ (35)
ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ (123)
Νετανιάχου (8)
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (36)
ΠΑΙΔΕΙΑ (8)
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (34)
ΠΑΣΟΚ (9)
ΠΟΛΙΤΙΚΗ (48)
ΣΑΜΑΡΑΣ (13)
ΣΥΝΤΑΓΜΑ (15)
ΣΥΡΙΖΑ (9)
Σιωνισμός (37)
Σιωνιστές (42)
ΤΣΙΠΡΑΣ (16)
ΥΔΡΟΧΟΟΣ (108)
ΧΡΕΟΣ (13)
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (8)
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
ΠΕΡΙ …Τραϊανού
Ο Παναγιώτης Τραϊανού
γεννήθηκε στη Φλώρινα
στις 13 Φεβρουαρίου 1966
Μεγάλωσε στην Καστοριά
όπου τελείωσε
Γυμνάσιο και Λύκειο.
Φοίτησε στο Πολυτεχνείο Θράκης
στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών,
ολοκληρώνοντας τις σπουδές του
το 1990
Υ.Γ.
Για ευνόητους λόγους
δεν υπάρχει δημοσιοποίηση
περαιτέρω στοιχείων
ΣΧΟΛΙΑ