Οι ίδιοι άνθρωποι σε «δουλεύουν» ΚΑΙ ΠΑΛΙ με το ίδιο κόλπο !!!

Πανδημία …Το τρίτο μεγάλο «κόλπο» τής Μεταπολίτευσης

Όταν δεν μαθαίνεις από την ιστορία σου, αναγκάζεσαι να την ξαναζήσεις. Στην περίπτωσή μας όχι μόνον θα την ξαναζήσουμε την ιστορία μας, αλλά θα την ξαναπληρώσουμε κιόλας, γιατί —προφανώς— η μάθησή μας δεν είναι δωρεάν …Απλά πράγματα …Βλέπεις και δεν καταλαβαίνεις τι είναι αυτό το οποίο βλέπεις …Πόσες φορές πρέπει να σε ξεγελάσουν οι ίδιοι άνθρωποι, με το ίδιο κόλπο, για να καταλάβεις τι συμβαίνει; Πόσο καλοί είναι τέλος πάντων οι «παπατζήδες» που μας κυβερνάνε; Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι σήμερα βρίσκονται «απέναντι» από τον ελληνικό λαό, ήταν «απέναντί» του και στο παρελθόν σε όλες τις φάσεις στις οποίες «μάτωσε». Αυτοί, οι οποίοι σήμερα του λένε να «εμβολιαστεί», είναι οι ίδιοι άνθρωποι που του είπαν νωρίτερα να «μπει στο χρηματιστήριο» …Οι ίδιοι, που του είπαν ότι θα «σωθεί αν μπει στο Μνημόνιο» …Οι ίδιοι, που του είπαν να «μείνει στην Ευρώπη».

Τελικά η μεγαλύτερη παρενέργεια της νόσου είναι ή όξυνση της ηλιθιότητας αυτών, που —λόγω μεγάλης «επαφής»— τη διαχειρίζονται. Το μόνο υψηλό «τείχος», που χτίζεται στην κοινωνία, είναι αυτό της ανοησίας. Πώς είναι δυνατόν να πείσεις τους πολίτες να πάνε να εμβολιαστούν, όταν δεν ξεκινάς καν τις διαδικασίες που οδηγούν στην πειθώ; …Όταν τα απολύτως ελεγχόμενα καθεστωτικά ΜΜΕ όχι μόνον ΔΕΝ ανοίγουν τον δημόσιο επιστημονικό διάλογο, αλλά επιλέγουν να λειτουργούν αφοριστικά για όλους όσους έχουν την αντίθετη άποψη; …Όταν ένα μεγάλο μέρος τού επιστημονικού κόσμου «φιμώνεται» και χαρακτηρίζεται από τον αυτιστικό Κούλη σαν «ψεκασμένοι», είναι φανερό ότι ΔΕΝ υπάρχει διάλογος …Όταν ένα μεγάλο μέρος τής κοινωνίας χαρακτηρίζεται από τον κρατικοδίαιτο —ελέω οικογενειοκρατίας— Κούλη σαν «τζαμπατζήδες», είναι φανερό ότι ΔΕΝ υπάρχει διάθεση συνεννόησης, προκειμένου όχι μόνον να βρεθεί, αλλά και να εφαρμοστεί η καλύτερη δυνατή επιλογή.

Οι «δανειστές» τής διεθνούς τοκογλυφίας

και οι ΝΑΖΙ της Γερμανίας

βρίσκονται πίσω από τα καταστροφικά «μέτρα» τής Πανδημίας.

Είναι σύνηθες στην αστυνομική έρευνα η ταυτοποίηση ενός εγκληματία να γίνεται από δευτερεύοντα στοιχεία και όχι απαραίτητα από την αναγνώριση του προσώπου του …Μία ιδιόμορφη σωματοδομή αποτελεί σίγουρη «περιγραφή» ενός υπόπτου …Μία αναπηρία, ένα σημάδι στο σώμα ή ένα τατουάζ αρκούν για μια ταυτοποίησή του. Γιατί τα λέμε αυτά; …Γιατί στην εποχή τής Πανδημίας και της τρομοκρατίας γύρω από τον μυστηριώδη Covid-19 βλέπουμε περίεργα πράγματα. Πέρα από το «ιατρικό» μέρος τού προβλήματος, το οποίο καλούμαστε ν’ αντιμετωπίσουμε, σήμερα —ως κοινωνία— διακρίνουμε μια ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ «ιδιομορφία» των ανθρώπων που διαχειρίζονται την κρίση …Διακρίνουμε την ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ πρακτικών, οι οποίες μας φαντάζουν οικείες …Σαν να τις έχουμε «ξαναζήσει». Έχοντας εμείς οι Έλληνες ζήσει μια τρομερή οικονομική κρίση —όπως αυτήν του 2008— ή ένα μεγάλο πολιτισμικό δίλημμά —όπως αυτό του «ατυχούς» Δημοψηφίσματος—, έχουμε αποκτήσει μια «εμπειρία» πάνω στη συμπεριφορά αυτών που στέκονται «απέναντί» μας.

Αυτό, το οποίο συμβαίνει στην Ελλάδα, είναι πραγματικά άνευ προηγουμένου …Δεν πρέπει να έχει συμβεί το ανάλογο σε καμία άλλη «ανεπτυγμένη» χώρα …Μας «δουλεύουν» «ψιλό γαζί» και δεν φοβούνται τίποτε. Οι ίδιοι άνθρωποι, με τον ίδιο τρόπο, εκτελώντας τις εντολές των ίδιων ξένων κέντρων εξουσίας, προδίδουν τον λαό, χωρίς να έχουν κανέναν ενδοιασμό για την ασφάλειά τους και καμία αμφιβολία για την επιτυχή κατάληξη του εγχειρήματός τους.

…Ένας «νεκρός» αναζητά απεγνωσμένα ρόλο.

Κάποιοι δεν κατάλαβαν ότι η ιστορία τούς έχει «προσπεράσει».

Κάποιοι δεν κατάλαβαν ότι ήδη βρίσκονται στον «σκουπιδοτενεκέ» τής ανθρωπότητας.

Τελικά, αυτό, το οποίο έμοιαζε με τον απόλυτο εφιάλτη τής ανθρωπότητας, είναι αυτό το οποίο θα τη σώσει. Το σύστημα επί αιώνες είχε βρει τη λύση να συντηρεί τον απάνθρωπο τρόπο λειτουργίας του και να «εκτονώνει» την πίεση, η οποία το απειλούσε με επανάσταση και ανατροπή, μέσω τού «εργαλείου» τού πολέμου. Οι ηγέτες του ποτέ δεν επείγονταν ν’ αλλάξουν τον τρόπο λειτουργίας του, γιατί δεν απειλούνταν από τη δυσλειτουργία του …Δεν απειλούνταν από τα μιλιούνια των δυστυχών και των φτωχών, τους οποίους το ίδιο «παρήγαγε» με την απάνθρωπη λειτουργία του.

Με τον πόλεμο είχε βρει τις λύσεις σε ΟΛΑ τα προβλήματά του. Με τον πόλεμο «ξεφορτώνονταν» ανέργους εργάτες, τους οποίους σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να τους συντηρεί. Με τον πόλεμο «ανακούφιζε» τα ασφαλιστικά ταμεία —με τις απώλειες των γερόντων—. Με τον πόλεμο «δημιουργούσε» ανάπτυξη μέσω της καταστροφής …Όλοι ευχαριστημένοι με το απάνθρωπο αυτό «εργαλείο». Με λίγα «μπακίρια», τα οποία τα μοίραζαν ως «παράσημα» στις οικογένειες των νεκρών «ηρώων» —οι οποίοι ποτέ δεν ήταν οι δικοί τους άνθρωποι—, διέγραφαν όλες τις προηγούμενες «αμαρτίες». Οι ηγεσίες δεν άλλαζαν τις τακτικές τους και όσοι πολίτες επιβίωναν από την πολεμική καταστροφή τούς «ευγνωμονούσαν» …Οι επόμενοι θα έπαιρναν μισθούς, χτίζοντας αυτά τα οποία γκρέμισαν οι προηγούμενοι. Κράτη και νοικοκυριά θα «ανασταίνονταν» ξανά μέσα από τις «στάχτες» τους …Θαύμα !!! …Θαύμα !!! …«Μεγαλεία» για τους γόνους των προηγούμενων «αποτυχημένων» ηγετών.