Όλα ξεκίνησαν μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Μέχρι τότε η Γαλλία λειτουργούσε όπως όλα τα υπόλοιπα αποικιοκρατικά κράτη. Την εξουσία την ασκούσαν κατά τρόπο απόλυτο οι ευγενείς —που ήταν οι κεφαλαιοκράτες— και το ιερατείο. Χρησιμοποιούσαν κι αυτοί “νέγρους” για να επιβληθούν στους λαούς. Μετά την Επανάσταση το κεφάλαιο παρέμεινε στα χέρια των κεφαλαιοκρατών, αλλά η εξουσία μοιράστηκε ανάμεσα σ’ αυτούς και στους αστούς. Αρχικός πυρήνας της αστικής τάξης ήταν όλοι εκείνοι οι μορφωμένοι αλλά ξεπεσμένοι οικονομικά κεφαλαιοκράτες και κάποιοι γραφικοί ημιμαθείς δουλοπάροικοι, που αγωνίζονταν, όχι για τον λαό, αλλά για να βολευτούν οι ίδιοι και να εξουσιάσουν. Το ιερατείο γρήγορα αντιλήφθηκε πόσο “λιγούρια” ήταν όλοι εκείνοι και τους διέφθειρε. Νομιμοποίησε έναν τεράστιο γραφειοκρατικό μηχανισμό και βόλεψε όσους ήταν δυνατόν ν’ απειλήσουν το σύστημα. Μέσα σε μια επαναστατημένη Γαλλία δυστυχών δουλοπάροικων, οι ημιμαθείς επαναστάτες έγιναν μισθωτοί του κράτους που οι ίδιοι πλέον έλεγχαν. Επειδή όμως αυτή η κατάσταση ήταν προκλητική για τους υπόλοιπους δουλοπάροικους, άρχισαν όλοι αυτοί οι βολεμένοι να “περιπλέκουν” την κατάσταση. Άρχισαν να χτίζουν έναν δαιδαλώδη κρατικό μηχανισμό, που απαιτούσε γνώσεις για να έρθει κάποιος σε επαφή μαζί του. Με τις γνώσεις τους τον έκαναν περίπλοκο και στη συνέχεια πουλούσαν επ’ αμοιβή αυτές τις γνώσεις στους φτωχούς για να διευθετήσουν τις όποιες διαφορές είχαν με το κράτος.
Είναι σύνηθες φαινόμενο για τον άνθρωπο, όταν απολαμβάνει κάποιες συνθήκες, να τις υποτιμά ή τουλάχιστον να μην τις εκτιμά στο μέτρο που πρέπει. Ο σημερινός άνθρωπος και ειδικότερα ο νέος, ζώντας σε μια κοινωνία που προσφέρει μεγάλες ελευθερίες, έμαθε να θεωρεί ορισμένα πράγματα ως δεδομένα. Έμαθε να θεωρεί ως δεδομένο ότι έχει δικαιώματα. Έμαθε να θεωρεί ως δεδομένο ότι μπορεί ν’ αντιδρά κάθε φορά που νομίζει ότι αδικείται. Αυτό είναι λάθος. Κανένα από τα δικαιώματα που απολαμβάνουμε δεν μας χαρίστηκε. Τα πάντα κατακτήθηκαν με αγώνες. Αγώνες ανθρώπων, που θυσιάστηκαν γι’ αυτά που πίστευαν. Αγώνες που, άλλες φορές με το μολύβι, άλλες φορές με τα όπλα και άλλες φορές —όπως θα προσπαθήσουμε ν’ αποδείξουμε— με την κιθάρα, μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Για να εκτιμηθεί το φαινόμενο Rock στο σύνολο του εύρους του, θα πρέπει να μελετηθεί με τρόπο όμοιο μ’ αυτόν που μελετώνται οι επαναστάσεις. Θα πρέπει να δούμε τις συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκε και να τις συγκρίνουμε με τις συνθήκες που προέκυψαν εξαιτίας της ανάπτυξής του. Θα πρέπει να δούμε το ποιόν των δημιουργών του και να το συγκρίνουμε με το ποιόν των μεγάλων και αναγνωρισμένων επαναστατών.
Αυτός που κατέχει κεφάλαιο είναι απείρως πιο δυνατός από κάποιον που δεν κατέχει. Η ισχύς δηλαδή είναι απολύτως ανάλογη του κεφαλαίου. Μικρό κεφάλαιο σημαίνει μικρή ισχύς, ενώ μεγάλο κεφάλαιο σημαίνει μεγάλη ισχύς. Κεφάλαιο διαχειρίζονται κι απ’ αυτό λαμβάνουν ισχύ καί άνθρωποι καί συστήματα. Τι είναι όμως το κεφάλαιο και ποιες είναι οι μορφές του; Κεφάλαιο είναι το υλικό ή άυλο αγαθό, που η κατοχή του δίνει σ’ αυτόν που είναι κύριός του τη δυνατότητα να επιβιώνει ευκολότερα από αυτούς που δεν είναι κύριοι αναλόγων αγαθών. Εξαιτίας του πλεονάσματος, που προκύπτει από την ευκολότερη επιβίωση, έχουμε το φαινόμενο της συγκέντρωσης πλούτου και άρα ισχύος. Αυτή η ισχύς είναι δεδομένη, εφόσον το πλεόνασμα δίνει τη δυνατότητα σ’ αυτόν που το διαχειρίζεται να ευεργετεί και άρα οι ευεργετημένοι, για να μη χάσουν τα προνόμιά τους, υπακούν στις εντολές του. Αυτή είναι η ισχύς που οδηγεί τελικά στη χρήση του κεφαλαίου εις βάρος των υπολοίπων. Αυτός που κατέχει κεφάλαιο –σε οποιαδήποτε μορφή— προσπαθεί να το ενισχύσει, ώστε να διατηρεί πάντα το πλεονέκτημα που του προσφέρει. Η αξία αυτού του πλεονεκτήματος και η προσπάθεια ενίσχυσής του οδηγεί στον ιμπεριαλισμό και στην εκμετάλλευση. Η συνέχεια είναι γνωστή, εφόσον ο άνθρωπος γοητεύεται από την εξουσία που του προσφέρει το κεφάλαιο και γρήγορα ξεχνά ότι στόχος ήταν η εύκολη επιβίωση και όχι η ματαιότητα της εξουσίας.
Ελάχιστα πράγματα, μέσα σ’ έναν κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται μέσα στο χρόνο, έχουν τη διαχρονικότητα του ποδοσφαίρου. Το ποδόσφαιρο συγκλονίζει και προσφέρει τις μεγάλες συγκινήσεις, ακόμη και στη σημερινή εποχή, όπου τα πάντα τείνουν στην απομυθοποίηση και είναι διάχυτος ένας πεσιμισμός επικίνδυνος για τον άνθρωπο. Πολλοί άνθρωποι θεωρούν το ποδόσφαιρο βασιλιά των σπορ κι αυτό είναι αληθές. Είναι αληθές, γιατί η λειτουργία του ποδοσφαίρου μοιάζει με τη λειτουργία ενός πραγματικού βασιλιά. Ένας πραγματικός βασιλιάς συγκινεί τα πλήθη και, μέσω ενός συγκλονιστικού αγώνα, επιχειρεί να τα οδηγήσει από μια αρνητική κατάσταση σε μια άλλη καλύτερη, αν όχι ιδανική. Πάντα στόχος είναι η λύτρωση, η χαρά, η νίκη, ο παράδεισος. Όμως, όπως συμβαίνει σ’ όλους τους αγώνες, που έχουν ως στόχο την ανατροπή μιας ανεπιθύμητης κατάστασης —που για κάποιους άλλους είναι επιθυμητή—, πάντα υπάρχει ένα μεγάλο ρίσκο. Όταν δεν επιτευχθούν οι όποιοι στόχοι, δεν ακολουθεί μια ουδέτερη κατάσταση, παρά το ακριβώς αντίθετο: η καταδίκη, η θλίψη, η ήττα, η κόλαση. Οι άνθρωποι, εξαιτίας του ποδοσφαίρου, κινούνται διαρκώς ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο άκρα, γευόμενοι συναισθήματα που μόνον η ζωή μπορεί να προσφέρει.
Σύστημα Παιδείας
…Ο μεγάλος ασθενής που θα χαρούμε να του πούμε: “Άι στο διάολο”
Το πρόβλημα της παιδείας είναι από εκείνα τα προβλήματα που για την επίλυσή τους απαιτούν συνολική και εκ βάθρων αντιμετώπιση. Οποιαδήποτε προσπάθεια για επίλυση των επιμέρους προβλημάτων που την αφορούν είναι εκ των προτέρων αποτυχημένη κι επιπλέον επιβαρύνει το σύνολο του προβλήματος. Το σύστημα παιδείας θα μπορούσε να παρομοιαστεί μ’ ένα καράβι που πλέει ακυβέρνητο σ’ επικίνδυνα νερά κι απειλείται με βύθιση. Το πλήρωμα αυτού του καραβιού δεν ασχολείται με την πλοήγηση, που είναι το βασικό πρόβλημα, αλλ’ αναλίσκεται στο ν’ αγωνίζεται για καλύτερους μισθούς και να εστιάζει το ενδιαφέρον του — σ’ ό,τι αφορά το γενικό επίπεδο — στην κακοσυντήρηση του πλοίου. Αγνοεί ότι τα ακυβέρνητα πλοία βυθίζονται, είτε είναι καλοσυντηρημένα είτε όχι. Αγνοεί ότι, αν βυθιστεί το πλοίο, δεν έχει νόημα καμία καλή διαπραγμάτευση μισθών.
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ…
ΑΡΧΕΙΟ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
ΠΡΟΣΦΑΤΑ
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ
CIA (37)
ENGLISH (30)
FBI (44)
GERMAN (17)
international (68)
JEWS (34)
Netanyahu (15)
Puff Daddy (19)
Trump (38)
Zionism (34)
Zionists (39)
Έπσταϊν (18)
ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ (25)
ΓΕΡΜΑΝΟΙ (41)
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (20)
ΔΙΑΦΘΟΡΑ (44)
ΔΙΕΘΝΗ (99)
ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ (17)
ΔΝΤ (29)
ΕΒΡΑΙΟΙ (133)
ΕΘΝΙΚΑ (28)
ΕΚΛΟΓΕΣ (27)
ΕΛΛΗΝΕΣ (18)
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ (30)
ΗΠΑ (43)
ΚΚΕ (38)
ΚΟΙΝΩΝΙΑ (32)
ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (18)
ΚΟΜΜΑΤΑ (23)
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ (17)
ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ (29)
ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ (45)
ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ (150)
Νετανιάχου (24)
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (37)
Ουκρανία (14)
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (35)
ΠΟΛΙΤΙΚΗ (50)
ΣΥΝΤΑΓΜΑ (20)
Σιωνισμός (64)
Σιωνιστές (69)
ΤΣΙΠΡΑΣ (16)
Τραμπ (25)
ΥΔΡΟΧΟΟΣ (110)
ΧΡΕΟΣ (13)
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
ΠΕΡΙ …Τραϊανού
Ο Παναγιώτης Τραϊανού
γεννήθηκε στη Φλώρινα
στις 13 Φεβρουαρίου 1966
Μεγάλωσε στην Καστοριά
όπου τελείωσε
Γυμνάσιο και Λύκειο.
Φοίτησε στο Πολυτεχνείο Θράκης
στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών,
ολοκληρώνοντας τις σπουδές του
το 1990
Υ.Γ.
Για ευνόητους λόγους
δεν υπάρχει δημοσιοποίηση
περαιτέρω στοιχείων
ΣΧΟΛΙΑ