Δεν υπάρχει πιο γελοίο φαινόμενο από το να βλέπεις έναν φασίστα —και μάλιστα κομμουνιστή— να επικαλείται τη δημοκρατία και τις διαδικασίες της. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος «φτάνει» σ’ αυτό το οριακό σημείο, συνήθως του έχουν τελειώσει οι επιλογές και «παίζει» το τελευταίο του «χαρτί». Όταν οι εκλεκτοί των κλειστών και απολύτως σφραγισμένων «πολιτμπιρό» των «φωτισμένων» πατερούληδων αναζητούν τις «ψήφους» τού λαού, είναι απολύτως βέβαιο ότι έχουν τελειώσει οι επιλογές τους. Όταν το «κλειδωμένο κονκλάβιο» δεν βγάζει το αποτέλεσμα που θέλουν, αρχίζουν και ψάχνουν «αντικλείδια».
Ο Καποδίστριας, ο Κόβιντ και …ο Νέος Μεσαίωνας !!!
Όταν έφερε ο Καποδίστριας την πατάτα στην Ελλάδα, οι Έλληνες ήταν καχύποπτοι κι εξαιρετικά αρνητικοί στο νέο αυτό δεδομένο, το οποίο απειλούσε να «εισβάλει» στη ζωή τους. Ήταν βέβαιο πως, εάν κάποιος προσπαθούσε να τους επιβάλει αναγκαστικά την καλλιέργειά της, θα προκαλούσε την αντίδρασή τους …Μία αντίδραση, η οποία δεν είχε σχέση με την αξία τής πατάτας ως προϊόν, αλλά με τη συμπεριφορά τής εξουσίας απέναντι στον λαό εξαιτίας αυτού του προϊόντος. Ήταν βέβαιη αυτή η αντίδραση κι αυτό το γνώριζαν οι κυβερνώντες, εφόσον οι γνώσεις τής λεγόμενης «κοινωνικής μηχανικής», που μελετά και προβλέπει τις κοινωνικές αντιδράσεις απέναντι στα φαινόμενα που ερεθίζουν την κοινωνία, ήταν γνωστές από την εποχή τής Βαβυλώνας.
Η Ρώμη ΠΟΤΕ δεν κατέκτησε στρατιωτικά τη Γερμανία, αλλά με τον πολιτισμό της την υποδούλωσε για ΠΑΝΤΑ. Το γεγονός ότι δεν επιχείρησε ΠΟΤΕ να τη κατακτήσει, ΔΕΝ το έκανε από αδυναμία, αλλά από επιλογή …Μια επιλογή, η οποία έχει απλή λογική: Όταν χτίζεις ένα «παλάτι», ΔΕΝ χρησιμοποιείς απαραίτητα ΟΛΟΚΛΗΡΟ το «ΟΙΚΟΠΕΔΟ», το οποίο για τον οποιονδήποτε λόγο μπορεί να έχεις στη διάθεσή σου. Επιλέγεις με συγκεκριμένα κριτήρια τον χώρο όπου θα χτίσεις και από εκεί και πέρα δίνεις «χαρακτήρα» και «χρήση» στον περιβάλλοντα χώρο, για να τον κάνεις χρήσιμο στον σχεδιασμό σου και συνεργάσιμο με την όλη δραστηριότητά σου. Αυτό έκανε και η Ρώμη με τον Γερμανικό Κόσμο. Επέλεξε —ακόμα και στη φάση τής παντοδυναμίας της— να ΜΗΝ «περάσει» τον Ρήνο και τον Δούναβη…
…ΔΕΝ ήθελε να «καλπάσει» στο «άπειρο» και άρα εκεί όπου δεν είχε κανένα νόημα ο «καλπασμός» …ΔΕΝ ήθελε να «χαθεί» μέσα στον «αχανή» χώρο τής Ευρασίας και να γίνει άλλος ένας «Ταμερλάνος» ή άλλος ένας «Τζένγκις Χαν», που απλά θα «πυρπολούσε» τον κόσμο και μέσα σε λίγα χρόνια θα «έσβηνε», επειδή δεν θα είχε πλέον «φλόγα» να διατηρηθεί …ΔΕΝ ήθελε να γίνει μία ακόμα «φωτοβολίδα», η οποία δεν θα ήταν τίποτε παραπάνω από μια «ανάμνηση» ανάμεσα στις πολλές που είχε «δει» η ανθρωπότητα στο πέρασμα των αιώνων. Η Ρώμη ήταν αποφασισμένη να γίνει «αθάνατη». Θέλοντας να δώσει «βάθος» στο πολιτισμικό της μοντέλο και «ύψος» στην εξουσία της, επέλεξε έναν απόλυτα ορισμένο χώρο, για να «στήσει» το σύστημά της. Όλος ο υπόλοιπος χώρος θα λειτουργούσε υποστηρικτικά κι απλά θα υπηρετούσε την επιλογή της στην επίτευξη του στόχου της … … … …
…Οι δύο οικογένειες, οι οποίες καταστρέφουν τον Ελληνισμό
εδώ κι ακριβώς έναν αιώνα.
Το ολέθριο «παιχνίδι» των Βενιζελικών με τη Δεξιά,
που «σκοτώνει» τον λαό !!!
Ακριβώς ένας αιώνας πέρασε από τότε που ξεκίνησε η μεγαλύτερη περιπέτεια που έζησε ο Ελληνισμός τούς τελευταίους αιώνες …Η περιπέτεια αυτή, η οποία στην κυριολεξία «αντέστρεψε» την επιτυχή «διασπορά» του στην Ασία από την εποχή τού Αλεξάνδρου …Η περιπέτεια αυτή, η οποία έθεσε σε κίνδυνο την ίδια την επιβίωσή του. Ο αυτοκρατορικός Ελληνισμός —ή Ρωμιοσύνη, όπως αλλιώς είναι γνωστός—, ο οποίος επηρέαζε τη λειτουργία τής παγκόσμιας κοινωνίας, μπήκε σε μία εθνική «κονσέρβα» κι έγινε ένας μικρός λαός τής «περιφέρειας». Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ένας ολόκληρος αιώνας πέρασε από τότε και είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα …Το Βερολίνο «σχεδιάζει» και οι Βενιζελικοί από την Ελλάδα απλά «εκτελούν» …Εκτελούν στην κυριολεξία τον Ελληνισμό …Ανοίγουν «Κερκόπορτες» κι αφήνουν τα ξένα «αφεντικά» τους να αλώνουν τα «φρούρια» του Ελληνισμού. Λειτουργούν ως διασπαστικές «πέμπτες φάλαγγες» εκεί όπου χρειάζεται καθολική άμυνα. Από τον Λίμαν Φον Σάντερς και τον Ελευθέριο Βενιζέλο μέχρι τη Μέρκελ και τον Κούλη η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον ίδιο κι απαράλλαχτο τρόπο.
…Όταν ΔΕΝ μαθαίνεις την ιστορία σου, την ξαναζείς !!!
…Όταν ΔΕΝ τιμωρείς τους προδότες, αυτό είναι αναπόφευκτο !!!
Όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα, άρπαξαν από τον λαό της τα πάντα. Σκότωσαν, βίασαν, τρομοκράτησαν και λεηλάτησαν τα πάντα. Οι Ούννοι κατακτητές άρπαξαν τα λιμάνια της, τα αεροδρόμιά της, τα οδικά της δίκτυα, τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών, τα δίκτυα ύδρευσης, τα δίκτυα διανομής ενέργειας, τα λιγνιτικά της κοιτάσματα κλπ.. Μέσα σ’ αυτόν τον απόλυτο ζόφο αναζήτησαν συνεργάτες …Συνεργάτες, οι οποίοι —μεταξύ άλλων— θ’ αναλάμβαναν τον κατευνασμό τού κόσμου …Τον κατευνασμό ενός κόσμου οργισμένου, ο οποίος λίγες στιγμές πριν την τρίτη χιλιετία βίωνε συνθήκες «Βανδάλων».
Ο Παναγιώτης Τραϊανού
γεννήθηκε στη Φλώρινα
στις 13 Φεβρουαρίου 1966
Μεγάλωσε στην Καστοριά
όπου τελείωσε
Γυμνάσιο και Λύκειο.
Φοίτησε στο Πολυτεχνείο Θράκης
στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών,
ολοκληρώνοντας τις σπουδές του
το 1990
Υ.Γ. Για ευνόητους λόγους
δεν υπάρχει δημοσιοποίηση
περαιτέρω στοιχείων
ΣΧΟΛΙΑ