…Ένας «νεκρός» αναζητά απεγνωσμένα ρόλο.
Κάποιοι δεν κατάλαβαν ότι η ιστορία τούς έχει «προσπεράσει».
Κάποιοι δεν κατάλαβαν ότι ήδη βρίσκονται στον «σκουπιδοτενεκέ» τής ανθρωπότητας.
Τελικά, αυτό, το οποίο έμοιαζε με τον απόλυτο εφιάλτη τής ανθρωπότητας, είναι αυτό το οποίο θα τη σώσει. Το σύστημα επί αιώνες είχε βρει τη λύση να συντηρεί τον απάνθρωπο τρόπο λειτουργίας του και να «εκτονώνει» την πίεση, η οποία το απειλούσε με επανάσταση και ανατροπή, μέσω τού «εργαλείου» τού πολέμου. Οι ηγέτες του ποτέ δεν επείγονταν ν’ αλλάξουν τον τρόπο λειτουργίας του, γιατί δεν απειλούνταν από τη δυσλειτουργία του …Δεν απειλούνταν από τα μιλιούνια των δυστυχών και των φτωχών, τους οποίους το ίδιο «παρήγαγε» με την απάνθρωπη λειτουργία του.
Με τον πόλεμο είχε βρει τις λύσεις σε ΟΛΑ τα προβλήματά του. Με τον πόλεμο «ξεφορτώνονταν» ανέργους εργάτες, τους οποίους σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να τους συντηρεί. Με τον πόλεμο «ανακούφιζε» τα ασφαλιστικά ταμεία —με τις απώλειες των γερόντων—. Με τον πόλεμο «δημιουργούσε» ανάπτυξη μέσω της καταστροφής …Όλοι ευχαριστημένοι με το απάνθρωπο αυτό «εργαλείο». Με λίγα «μπακίρια», τα οποία τα μοίραζαν ως «παράσημα» στις οικογένειες των νεκρών «ηρώων» —οι οποίοι ποτέ δεν ήταν οι δικοί τους άνθρωποι—, διέγραφαν όλες τις προηγούμενες «αμαρτίες». Οι ηγεσίες δεν άλλαζαν τις τακτικές τους και όσοι πολίτες επιβίωναν από την πολεμική καταστροφή τούς «ευγνωμονούσαν» …Οι επόμενοι θα έπαιρναν μισθούς, χτίζοντας αυτά τα οποία γκρέμισαν οι προηγούμενοι. Κράτη και νοικοκυριά θα «ανασταίνονταν» ξανά μέσα από τις «στάχτες» τους …Θαύμα !!! …Θαύμα !!! …«Μεγαλεία» για τους γόνους των προηγούμενων «αποτυχημένων» ηγετών.
ΣΧΟΛΙΑ