Αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι Αμερικανοί γρήγορα διαπίστωσαν ότι αυτά τα πρότυπα δεν τους εξασφάλιζαν την εμπορικότητα που θα ήθελαν στην παγκόσμια αγορά κι επιπλέον τους έκαναν αντιπαθείς στους λαούς. Πώς είναι δυνατόν να κόψουν οι Αμερικανοί εισιτήρια στην Ελλάδα ή στην Ιταλία, όταν στα έργα τους οι Έλληνες ή οι Ιταλοί παρουσιάζονται σαν ανίκανοι βάρβαροι, για ν’ αναδειχθεί ο όμορφος Αγγλοσάξονας ήρωας-υπάλληλος; Οι Αμερικανοί, εξαιτίας της αλλαγής του σχεδιασμού, που ήθελε την παγκόσμια αγορά ενιαία, αντιλήφθηκαν τα πάντα σαν κτήμα τους. Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να θυμηθεί ο αναγνώστης τα περί “αόρατων” Αμερικανών που αναφέραμε σε άλλο σημείο. Οι Εβραίοι τους έπεισαν ότι ήταν ασφαλές να παρουσιάσουν ένα νέο παγκόσμιο πρότυπο. Η μορφή, αλλά και ο όγκος του κεφαλαίου που διαχειρίζονταν οι ίδιοι, τους έδινε τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούν τους πάντες. Ο νέος σχεδιασμός ευνοούσε την παγκόσμια εκβιομηχάνιση κι αυτό έδινε δύναμη σ’ όλες τις εθνικές αγορές. Οι νεοεκβιομηχανισμένες χώρες, λόγω της εργατικής τάξης, είχαν αγοραστική δύναμη και οι Αμερικανοί στόχευαν σ’ αυτές τις τάξεις. Όλοι ήταν δυνάμει πελάτες των Αμερικανών.
Πάνω στην αγωνία τους να τους προσελκύσουν ως πελάτες, δεν άργησαν ν’ ανακαλύψουν τα ελληνικά πρότυπα. Αντιλαμβανόμενοι τον κόσμο σαν εθνική τους αγορά, άρχισαν να προβάλλουν ελληνικά πρότυπα, για να επιβάλλουν μαζί μ’ αυτά και τα αμερικανικά καταναλωτικά πρότυπα. Τα ελληνικά πρότυπα, όπως είπαμε, είναι πρότυπα ταύτισης και όχι πρότυπα κατεύθυνσης, όπως είναι τα χριστιανικά ή τα αστικά. Οι άνθρωποι αγκαλιάζουν αυτά τα πρότυπα. Τα λατρεύουν, γιατί αντιλαμβάνονται τη σκέψη τους και θαυμάζουν τον αγώνα τους. Όλοι θα ήθελαν να μπορούν να “ξεφύγουν” για μια στιγμή από τον φόβο τους ή από το βόλεμά τους για να τα βάλουν με τον ισχυρό. Όλοι θα ήθελαν να μπορούν να προστατεύσουν τον αδύναμο συνάδελφό τους από τον σκληρό εκμεταλλευτή ή τον αδύναμο συμπολίτη τους από το αδίστακτο σύστημα. Όλοι θέλουν να κάνουν έστω και για μια στιγμή αυτό που η καρδιά τους επιθυμεί και το μυαλό τους δεν το επιτρέπει.
Αυτά είναι τα ελληνικά πρότυπα. Είναι ο συνάδελφος που όλοι θα ήθελαν να έχουν. Είναι ο γείτονας που όλοι θα ήθελαν να έχουν. Είναι ο συμπολίτης που επίσης όλοι θα ήθελαν να έχουν. Λέμε όλοι θα ήθελαν να έχουν και όχι όλοι θα ήθελαν να είναι, γιατί απλούστατα όλοι σκέφτονται το κόστος που έχει η μίμηση αυτού του προτύπου. Τον Σωκράτη όλοι οι αστοί φιλόσοφοι τον θαυμάζουν, επειδή θυσιάστηκε για να αποδείξει την αλήθεια του αλλά σχεδόν κανένας δεν τον μιμήθηκε. Το ελληνικό πρότυπο το θαυμάζεις, γιατί θα ήθελες να μπορείς να το ακολουθήσεις, αλλά για κάποιον λόγο δεν το κάνεις. Είτε από αδυναμία είτε από φόβο, τα ελληνικά πρότυπα δεν τα ακολουθεί ο μέσος άνθρωπος. Απλά επειδή τα καταλαβαίνει, τα λατρεύει και τα θαυμάζει.
Αυτό δεν είναι κάτι το μη φυσιολογικό για τον άνθρωπο. Όλοι αναγνωρίζουν τους ήρωες και τους θαυμάζουν, αλλά δεν γίνονται όλοι ήρωες. Κάθε μέρα δίνεται η ευκαιρία στον άνθρωπο ν’ ακολουθήσει το ελληνικό πρότυπο. Είτε στη δουλειά του είτε στη γειτονιά του, πάντα μέσα στη σημερινή άδικη κοινωνία υπάρχουν περιθώρια να μιμηθεί ο άνθρωπος αυτό το πρότυπο. Τα ελληνικά πρότυπα δεν είναι Θεοί, που γεννήθηκαν ιδιόμορφοι και δεν μπορεί ο μέσος άνθρωπος να τους ακολουθήσει. Ακριβώς επειδή υπάρχουν οι συνθήκες μίμησης, αλλά όχι οι δυνατότητες απ’ όλους γι’ αυτό, λέμε ότι όλοι θα ήθελαν να είχαν έναν τέτοιο φίλο. Έναν φίλο που θα ρισκάρει για σένα, χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα. Έναν φίλο που θα τρέξεις να του “σφίξεις” το χέρι επειδή έτσι νιώθεις και όχι επειδή είσαι υποχρεωμένος.
Το Hollywood αυτό το αντιλήφθηκε και γι’ αυτό άρχισε να δημιουργεί τέτοιου είδους πρότυπα. Τα εκατομμύρια των εισιτηρίων που “κόβει” σε ετήσια βάση είναι αποτέλεσμα των προτύπων που έχει επιλέξει. Όλοι πηγαίνουν στον κινηματογράφο που δημιουργεί προπαγάνδα, γιατί θέλουν να δουν τα αγαπημένα “πρότυπα”. Θέλουν να συγκινηθούν από ανθρώπους που νικούν τα υπεράνθρωπα για ν’ απολαύσουν τα ανθρώπινα. Θέλουν να μοιραστούν μαζί με τους ήρωές τους τα ανθρώπινα συναισθήματα που εναλλάσσονται μεταξύ του ανθρώπινου φόβου και του θεϊκού θάρρους. Θέλουν να αισθανθούν έστω και για λίγο, έστω και μέσα σε μια σκοτεινή αίθουσα τα συναισθήματα που πλημμυρίζουν τους ήρωες. Το Hollywood σ’ αυτό το σημείο “πέτυχε”, αλλά ταυτόχρονα έκανε μεγάλη ζημιά προς όλες τις κατευθύνσεις.
Υπέσκαψε βέβαια τα θεμέλια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και του χριστιανισμού, αλλά ταυτόχρονα έκανε και μεγάλη “ζημιά στην ανθρωπότητα με τα “ανάπηρα” ελληνικά πρότυπα. Ο “Αμερικανός” έμοιαζε με ΈΛΛΗΝΑ, αλλά ήταν βάρβαρος. Θέλοντας οι Αμερικανοί να προσεγγίσουν το μεγάλο χριστιανικό κοινό, πρόσφεραν “πρότυπα” αγράμματα. Θέλησαν να δημιουργήσουν συνθήκες ταύτισης με τους αγράμματους χριστιανούς, χωρίς όμως να κάνουν δωρεά γνώσης, όπως συμβαίνει με τους ΕΛΛΗΝΕΣ και τα πρότυπά τους. Διδάσκεται ο άνθρωπος από τον λόγο και τη ζωή του “προτύπου” Οδυσσέα. Οι ήρωες των ΕΛΛΗΝΩΝ ήταν πάντα υπέρ του δέοντος μορφωμένοι και γενναιόδωροι, εφόσον πάντα μιλούσαν σε “ανοικτά” ακροατήρια. Οι αμόρφωτοί πάντα είχαν κέρδος από τους ΕΛΛΗΝΕΣ. Ο Οδυσσέας αν δεν ήταν βασιλιάς, θα ήταν αναμφίβολα ένας τρομερός φιλόσοφος. Οι πιο μεγάλες μάχες των ΕΛΛΗΝΩΝ δίνονται στα συμβούλια και όχι στα πεδία των μαχών. Ακόμα και η νίκη στη μεγαλύτερη μάχη των ΕΛΛΗΝΩΝ είναι αποτέλεσμα σκέψης και όχι ζωϊκής δύναμης. Ο “Δούρειος ίππος” είναι προϊόν ευφυΐας και όχι σωματικής δύναμης. Ο κάθε φιλόσοφος είναι στρατηγός των ΕΛΛΗΝΩΝ, εφόσον με τη γνώμη του που προκύπτει από μεγάλη γνώση μπορεί να πάρει μέρος στα πολεμικά τους συμβούλια. Ο φιλόσοφος είναι στρατηγός για τους ΕΛΛΗΝΕΣ γιατί απλούστατα μπορεί να τους δώσει τη νίκη με τη γνώση του.
Οι Αμερικανοί αυτό δεν το σεβάστηκαν, όταν κατασκεύαζαν τα ελληνοειδή πρότυπά τους. Οι ήρωές τους ήταν σχεδόν πάντα αστοιχείωτοι και σχεδόν αναλφάβητοι. Δεν διέθεταν λόγο και άρα γνώση. Διέθεταν πιστόλια και γροθιές και μια αμφιβόλου ποιότητας άποψη επιπέδου καφενείου. Η άποψή τους ήταν συνήθως αυτή που “διαρρέει” από το ίδιο το σύστημα. Η μόνη πραγματική γνώση που διέθεταν ήταν να συναρμολογούν και να αποσυναρμολογούν όπλα. Δεν πολεμούσαν να αλλάξουν τον άδικο νόμο. Έπαιρναν τον νόμο στα “χέρια” τους. Τον νόμο ποτέ δεν πρέπει να τον παίρνει ο άνθρωπος στα “χέρια” του. Τον άδικο νόμο αγωνίζεσαι να τον αλλάξεις και γι’ αυτό βέβαια απαιτούνται γνώσεις. Καλύτερα όμως είναι να υπάρχει ένας κακός νόμος, παρά καθόλου νόμος. Οι Αμερικανοί ήρωες έπαιρναν τον νόμο στα “χέρια” τους, για να επιβάλλουν τη “νόμιμη” τάξη. Άλλα αντ’ άλλων δηλαδή. Η χαρά της βαρβαρότητας. Παιδιά αυτών των “προτύπων” είναι αυτοί που σήμερα επεμβαίνουν παράνομα στο Κοσσυφοπέδιο για να επιβάλλουν τη διεθνή νομιμότητα που υποτίθεται ότι τη θίγουν οι Σέρβοι. Παιδιά των ιδίων προτύπων είναι και οι μαθητές-δολοφόνοι του Κολοράντο. Για όλα αυτά υπεύθυνο είναι το Hollywood.
Το Hollywood εμφάνισε ως ήρωες τους δολοφόνους. Τους αγράμματους βάρβαρους που αγωνίζονται για τον πολιτισμό με βάρβαρα μέσα. Τους μεθύστακες, που, αφού κάνουν φασαρία στο μπαρ, εκτονώνοντας τη δυστυχία τους, “συνέρχονται” προφανώς μέσω κάποιας «επιφοίτησης» κι αποφασίζουν να “σώσουν” τον κόσμο. Τους φονιάδες που αγωνίζονται για την ειρήνη. Τους τρομοκράτες που αγωνίζονται εναντίον της τρομοκρατίας. Όλα αυτά είναι αποτελέσματα που προκύπτουν από το χάος που υπάρχει μεταξύ της καλής πρόθεσης του “ήρωα” και του υψηλού του στόχου. Το χάος αυτό καλύπτεται με γνώση η οποία προφανώς λείπει και από τους Αμερικανούς αλλά και από τα πρότυπά τους. Έφτασαν, λόγω άγνοιας, να γυρίσουν ταινία όπου ο Μεσσίας —και άρα ο φορέας της υπέρτατης γνώσης— να είναι γυναίκα, ώστε να υπάρχει χώρος για τον καραγκιόζη-δολοφόνο ήρωα, που ήταν φυσικά αμερικανικής καταγωγής. Έφτασαν στο σημείο τη θεομαχία μεταξύ Γαβριήλ και Μιχαήλ να την παρουσιάσουν σαν φασαρία που εξελίσσεται σε μπαρ με γροθιές. Όπως “λύνουν” τις διαφορές τους δύο αλητάμπουρες, έτσι με βάση την αμερικανική λογική λύνουν τις διαφορές τους και οι θεϊκοί αρχάγγελοι.
Αυτά όλα προέρχονται από την ημιμάθεια των ανθρώπων του Hollywood που βιάζονται να βγάλουν χρήματα, χωρίς να προσπαθήσουν σε κανέναν άλλο τομέα. Επειδή η “κατασκευή” ηρώων είναι δύσκολη υπόθεση, που απαιτεί γνώση και ρίσκο, πάντα κάνουν το ίδιο πράγμα. Δεν θέλουν να ρισκάρουν ή να επενδύσουν σε δικό τους ήρωα και δανείζονται ήρωες. Από εκεί και πέρα απλά προσθέτουν δικά τους στοιχεία, που τις περισσότερες φορές είναι αστεία μέχρι γελοιότητας κι αποκαλύπτουν την άγνοιά τους. Προϊόν τέτοιου “δανεισμού” είναι οι ελληνοειδείς, γαλλοειδείς, βρετανοειδείς κλπ. ήρωες, στους οποίους οι Αμερικανοί προσθέτουν τη δική τους “πινελιά”. Γι’ αυτόν τον λόγο μπορεί κάποιος να δει τον μυθικό Ηρακλή ν’ αγωνίζεται εναντίον των αντιπάλων του χρησιμοποιώντας την τεχνική του Καράτε. Όση σχέση έχει ο Ηρακλής με το Καράτε, άλλη τόση σχέση έχουν οι Αμερικανοί ιθύνοντες του Hollywood με τη γνώση. Ο “Αμερικανός” σαν ήρωας γι’ αυτό είναι αστείος κι ανυπόληπτος για τους πραγματικά μορφωμένους. Είναι αυτός που “εξευτελίζει” τους ανθρώπινους “θησαυρούς” της γνώσης και όχι αυτός που τους αναδεικνύει. Είναι αυτός που, όταν αγωνίζεται για τη δημοκρατία, προβληματίζει τον θεατή μήπως είναι καλύτερα ν’ αναθεωρήσει τις απόψεις του για τον φασισμό. Φοβίζει τους πάντες η δημοκρατία στα χέρια του αγράμματου και βίαιου “Αμερικανού”. Όλοι αναρωτιούνται για το τι θα γίνει αν μέσα στα πλαίσια της δημοκρατίας διαφωνήσει κάποιος μ’ αυτό το αγράμματο ανθρωποειδές, που σε τακτά χρονικά διαστήματα παίρνει τον νόμο στα χέρια του.
Ο “Αμερικανός” συμπερασματικά θα μπορούσε να πει κάποιος ότι μοιάζει μόνον εξωτερικά με ΈΛΛΗΝΑ. Μοιάζουν όπως μοιάζει κάποιος με τον σωσία του. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι ο “Αμερικανός” είναι εξωφρενικά αστοιχείωτος και γι’ αυτό παρουσιάζει την εικόνα του βλάκα με τις καλές προθέσεις. Την κολοσσιαία γνώση του προτύπου “ΈΛΛΗΝΑ” ο “Αμερικανός” την αντισταθμίζει με πυροβολισμούς και κάτι “πασαλείμματα” περί δημοκρατίας επιπέδου δημοτικού σχολείου. Μόνο σε αμερικανική ταινία μπορεί ο “καλός” να είναι ένα αφελές τίποτε και ο “κακός” να είναι ένας μεθοδικός, μορφωμένος και καταρτισμένος άνθρωπος, που αγωνίζεται για τη δική του πίστη, που απλά είναι διαφορετική απ’ αυτήν του “καλού” που “ισοπεδώνει” τους πάντες και τα πάντα με τις αφελείς προσεγγίσεις του σ’ όλα τα θέματα. Σ’ αυτό το σημείο το αστείο είναι το εξής: Το κενό της γνώσης του βίαιου κι αστοιχείωτου “Αμερικανού” ανέλαβαν να το καλύψουν οι Εβραίοι.
Οι Εβραίοι, σκεπτόμενοι πονηρά, θέλησαν να επωφεληθούν από το κενό που άφηνε ο “Αμερικανός”. Ενώ επί αιώνες τα εβραϊκά πρότυπα είχαν ως στόχο να ταπεινώσουν και να τρομάξουν τα Εβραιόπουλα, η τεράστια επιτυχία των Εβραίων στις ΗΠΑ άλλαξε τους στόχους της ηγεσίας τους. Τα “πρότυπα” πάντα επιλέγονται από την εξουσία για να ελέγχεται ο λαός. Το πρότυπο του “Εβραίου” άλλαξε, γιατί άλλαξε η θέση των Εβραίων στο παγκόσμιο στερέωμα. Μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ο “Εβραίος” έπρεπε να είναι φοβισμένος άνθρωπος, γιατί οι Εβραίοι φόβιζαν τα παιδιά τους για να τα εξουσιάζουν. Σήμερα ο “Εβραίος” άλλαξε και έγινε ισχυρός, γιατί πρέπει να ελέγχεται και πάλι ο εβραϊκός κόσμος. Υπάρχει το εθνικό κράτος του Ισραήλ που έχει ανάγκη το ισχυρό “πρότυπο” για να επιβιώσει.
Πρέπει να ταΐζεις “οράματα” τους φτωχούς Ισραηλίτες, για να τους στέλνεις να σκοτωθούν στις ερήμους. Αυτήν την ανάγκη εξυπηρετεί ο “Εβραίος”. Τονώνεται ο εθνικός εγωισμός των Ισραηλιτών από αυτό το “πρότυπο”. Επιπλέον μέσω αυτού του “προτύπου” ελέγχεται ταυτόχρονα και η πανίσχυρη εβραϊκή κοινότητα των ΗΠΑ. Ο “Εβραίος” συσπειρώνει αυτήν την κοινότητα όχι εξαιτίας του φόβου όπως γινόταν παλιά, αλλά εξαιτίας του συμφέροντος. Ο “Εβραίος” διδάσκει στους Εβραίους πόσο ισχυροί μπορούν να είναι αν υποτάσσονται στην ηγεσία τους. Σ’ όλους τους προηγούμενους σχεδιασμούς του χριστιανικού συστήματος οι Εβραίοι φοβούνταν να παρουσιάσουν έναν ισχυρό “Εβραίο” πρότυπο. Φοβούνταν την αντίδραση των χριστιανών, που σε καμιά περίπτωση δεν θα ανέχονταν ένα τέτοιο ισχυρό πρότυπο. Εξαιτίας των ΗΠΑ όμως το είδαμε κι αυτό.
Ο “Εβραίος” είναι συνήθως το “μυαλό” που υποτίθεται κρύβεται πίσω από τον ήρωα “Αμερικανό”. Ο ένας βάζει το “μυαλό” και ο άλλος το “σώμα”, συνθέτοντας ένα δίδυμο αχτύπητο. Ο ένας είναι ο φιλειρηνικός διανοούμενος και ο άλλος ο σκληρός άντρας. Αυτό το δίδυμο εμφανίζεται στην προπαγάνδα να προστατεύει όχι μόνον τις ΗΠΑ, αλλά τον κόσμο ολόκληρο. Αυτό το δίδυμο προστατεύει τον ελεύθερο κόσμο από τον κομμουνισμό, τον φονταμενταλισμό των μουσουλμάνων, την τρομοκρατία και τώρα τελευταία ακόμα και από τους εξωγήινους. Αυτό το δίδυμο είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση αστείο. Είναι δίδυμο που παραπέμπει μάλλον σε κωμικό δίδυμο τύπου χοντρού-λιγνού. Είναι αστείο γιατί οι προβαλλόμενοι σαν “σωτήρες” του κόσμου είναι εκ των δεδομένων άχρηστοι. Είναι άχρηστος σ’ αυτό το επίπεδο καί ο βλάκας καί ο άβουλος άνθρωπος.
Ο “Αμερικανός” είναι ο άσχετος άνθρωπος που είναι φορτωμένος μόνον με μύες. Ο “Εβραίος”, που είναι το “μυαλό” που “σώζει” τον κόσμο, είναι ο κατ’ εξοχήν άβουλος άνθρωπος. Πιο άβουλοι άνθρωποι από τους Εβραίους δεν υπάρχουν, γιατί τα πρότυπά τους είναι άβουλα. Πρότυπό τους δεν είναι ο Μωυσής που αποφασίζει για το τι θα κάνουν οι Εβραίοι στην έρημο για να «σωθούν». Ο Μωυσής είναι ένας και μοναδικός και είναι ο Θεός τους. “Πρότυπό” τους είναι ο Εβραίος που ακολουθεί αδιαμαρτύρητα τον Μωυσή και τελικά “σώζεται”. Ακόμα κι οι πρεσβύτεροι Εβραίοι, που θεωρητικά αποφασίζουν για τον εβραϊσμό, πρακτικά εκτελούν εντολές. Ο Εβραίος, όταν παίρνει σημαντικές αποφάσεις, δεν επεξεργάζεται τα δεδομένα με βάση τη δική του κρίση και με βάση την εποχή που ζει. Ο Εβραίος απλά συγκρίνει. Αναζητά στην εθνική ιστορία των Εβραίων τις ανάλογες περιπτώσεις κι απλά “δανείζεται” αποφάσεις. Πάντα υπάρχουν “απαντήσεις”, γιατί απλούστατα τα “ερωτήματα” που τους απασχολούν ήταν και παραμένουν πάντα τα ίδια. Η Εβραϊκή κοινωνία εδώ και αιώνες δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό. Άρα για τους Εβραίους ακόμα και σήμερα αυτοί που “αποφασίζουν” είναι άνθρωποι που είναι βιολογικά νεκροί εδώ και αιώνες. Οι ζωντανοί απλά ακολουθούν τους πεθαμένους και αυτούς έχουν ως πρότυπα. Οι Εβραίοι είναι οι ζωντανοί “νεκροί” αυτού του πλανήτη, γιατί απλούστατα τα πρότυπά τους είναι νεκροί άνθρωποι.
Εδώ βλέπουμε και πάλι τη διαφορά μεταξύ των ελληνικών προτύπων και των εβραϊκών, που είναι όμοια με τα χριστιανικά. Ο Οδυσσέας σώζεται μόνος του με τη λήψη δικών του αποφάσεων. Δεν ψάχνει στην ιστορία να “δει” τι έκανε ο Λαέρτης σε μια ανάλογη περίπτωση, ώστε να τον αντιγράψει. Επιστρέφει στην Ιθάκη, εκμεταλλευόμενος το σύνολο των δικών του πνευματικών και σωματικών δυνάμεων. Οι Εβραίοι και οι χριστιανοί εμπιστεύονται τη “σωτηρία” τους σ’ αυτούς που στην πραγματικότητα αντιγράφουν τους πεθαμένους, οι οποίοι πεθαμένοι αποδεδειγμένα δεν “σώθηκαν”. Ο κόσμος έχει αλλάξει σ’ όλα τα επίπεδα και οι ιερείς, είτε των χριστιανών είτε των “Εβραίων”, ακόμα μεταφέρουν τις εντολές που έδινε ο Μωυσής στην έρημο. Όλοι αυτοί έχουν την εντύπωση ότι “σώζονται” μόνον όταν είναι υπάκουοι και άρα άβουλοι.
Ούτε αυτοκίνητο δεν μπορούν ν’ αγοράσουν οι Εβραίοι, χωρίς να ρωτήσουν τον πατέρα τους. Σπουδάζουν στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου φιλοσοφία και ρωτάνε την αγράμματη μητέρα τους για το τι πρέπει να κάνουν στη ζωή τους. Αυτοί λοιπόν, που δεν μπορούν να πάρουν τις αποφάσεις σε απλά πράγματα που αφορούν την προσωπική τους ζωή, εμφανίζονται σαν “πρότυπα” που αποφασίζουν για λογαριασμό της ανθρωπότητας. …Αυτό κι αν είναι δίδυμο “σωτήρων”! Ο άβουλος αποφασίζει κι ο άσχετος βλάκας φέρνει σε πέρας τις δύσκολες αποστολές. Αυτό το δίδυμο πρακτικά δεν μπορεί να φέρει σε πέρας ούτε αποστολές του τύπου …πώς ν’ ανοίξουμε μια κονσέρβα.
Όσο κι αν φαίνονται αυτά “τραβηγμένα”, δεν παύουν να είναι η αλήθεια. Τόσο ο “Αμερικανός” όσο κι ο “Εβραίος” αποτελούν τον ορισμό της αποτυχίας στον τομέα που αφορά τον καθένα απ’ αυτούς. Ο “Αμερικανός” εξουσιαστής από τη μια πλευρά είναι αυτός που κατέστρεψε ένα σύστημα, που λειτουργούσε απροβλημάτιστα για την εξουσία για χιλιάδες χρόνια. Ο “Εβραίος” διανοούμενος από την άλλη είναι αυτός που, όχι δεν μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα, αλλά δεν μπορεί να σώσει τον εαυτό του. Οι Εβραίοι είναι αυτοί που με τις γνώσεις τους παραμένουν η χειρότερη σ’ ό,τι αφορά τα λειτουργικά της χαρακτηριστικά κοινωνία στον κόσμο. Το ζων απολίθωμα της Βαβυλώνας. Οι Εβραίοι είναι οι άνθρωποι που δεν μπόρεσαν να “σωθούν” ούτε με απ’ ευθείας θεϊκή παρέμβαση. Όχι μόνον δεν είχαν γνώση και νοοτροπία να σωθούν μόνοι τους, όπως κάνουν οι ΕΛΛΗΝΕΣ, αλλά σταύρωσαν κι Αυτόν που θα μπορούσε να τους σώσει. Ήταν ανίκανοι ακόμα και να “δουν” στο πρόσωπο του Ιησού τον νέο Μωυσή τους, που θα τους έβγαζε από την “έρημο” στην οποία εδώ κι αιώνες εξακολουθούν να περιφέρονται.
Αυτό που μας ενδιαφέρει, για να επανέλθουμε στο θέμα μας, είναι ότι το αμερικανικό πρότυπο “πέτυχε” μόνο από την άποψη ότι τα ελληνοειδή πρότυπα διαφήμισαν αμερικανικά προϊόντα. Ο “Αμερικανός” φορούσε Levi’s κι έπινε Coca-Cola. Αυτό ήταν το κέρδος της Αμερικής. Το μόνο που πρόσθεσε το Hollywood στα ελληνικά πρότυπα ήταν η αμερικανική αφέλεια. Ο Έλληνας-ήρωας, εκτός από τον λόγο που νικά τους αντιπάλους, πάντα έχει κι ένα πιστόλι σαν λύση ανάγκης. Όταν δεν αρκεί η πειθώ, αρχίζουν οι πυροβολισμοί. Δεν διστάζει να πυροβολήσει εναντίον του οποιουδήποτε, είτε αυτός βρίσκεται μέσα σε μπαρ, είτε σε πολυκατάστημα και άρα ανάμεσα σε πολλούς ανύποπτους κι αθώους πολίτες. Ως γνήσιος χριστιανός δεν σέβεται την ανθρώπινη ζωή μπροστά στην επιτυχία του στόχου του. Ξεκινάει ο ήρωας να σώσει για ιδεολογικούς λόγους μια ζωή που κινδυνεύει και σκοτώνει πεντακόσιους ανθρώπους μέχρι να το καταφέρει. Αυτός ο πληθωρισμός σ’ ό,τι αφορά την αξία της ανθρώπινης ζωής είναι η αμερικανική πρόσθεση στις ελληνικές προθέσεις.
Σ’ ό,τι αφορά την εμορική επιτυχία αυτού του προτύπου η συνταγή ήταν απλή. Απλός καθημερινός ήρωας, κατανοητή σκέψη, στόχος τα ελληνικά ιδεώδη (δημοκρατία, ελευθερία, δικαίωμα έκφρασης κλπ.) κι ένας ισχυρός εχθρός, που τα στερεί αυτά από τον άνθρωπο (παλαιότερα κομμουνιστής, σήμερα τρομοκράτης). Αυτός ο “Αμερικανός” ως πρότυπο “πέτυχε”. Το ολέθριο όμως για το σύστημα ήταν ότι, εξαιτίας της επιτυχίας του Hollywood, αλλοιώθηκαν τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής βάσης του χριστιανισμού. Προβλήθηκαν τα υπερεθνικά ελληνικά πρότυπα κι αυτό έγινε εις βάρος της χριστιανικής προπαγάνδας. Οι εθνικές εκκλησίες, που επί αιώνες καλλιεργούσαν τα πρότυπα των άβουλων και άτολμων ανθρώπων, που αγωνίζονται ως όχλοι για να προστατεύσουν το έθνος ή το δόγμα, είδαν να μειώνονται τα ακροατήριά τους. Επί αιώνες καλλιεργούσαν την ιδέα ότι οι προγαμιαίες σχέσεις ήταν θανάσιμο αμάρτημα. Αυτά όλα το Hollywood, των μοναχικών και χωρίς κόμπλεξ —έστω και αγράμματων— ηρώων τα κατέστρεψαν.
Σήμερα ειδικά οι νέοι σε όλες τις χριστιανικές χώρες δεν είναι τυπικοί χριστιανοί. Μοιράζονται κοινά ελληνοειδή πρότυπα και κρίνουν τα συμβαίνοντα με βάση την ελληνική γνώση που δίδεται πλέον στα συστήματα εκπαίδευσης όλων των βιομηχανικών χωρών. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι τα μορφωμένα παιδιά της εργατικής τάξης παγκοσμίως είναι πρακτικά ΕΛΛΗΝΕΣ. Η παγκόσμια εκβιομηχάνιση που εξαφάνισε στα περισσότερα χριστιανικά κράτη τους δουλοπάροικους ήταν υπεύθυνη αυτής της αλλαγής. Η μαζική εκπαίδευση αυτών των παιδιών, η πρόσβασή τους στον ελληνικό λόγο και τα πρότυπα που δεν ελέγχθηκαν σωστά από το αμερικανικό σύστημα είχαν θετικά αποτελέσματα. Όλοι αυτοί είναι γνήσιοι ΕΛΛΗΝΕΣ κι απλά δεν το γνωρίζουν. Αυτή η έλλειψη αυτογνωσίας όμως δεν είναι και τόσο σημαντική και δεν σημαίνει πολλά πράγματα. Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι όλοι αυτοί, άσχετα με το πώς αυτοπροσδιορίζονται, λειτουργούν ως ΕΛΛΗΝΕΣ. Έχουν τη δυνατότητα να αγωνίζονται μόνοι τους υπερασπιζόμενοι τα ιδανικά τους. Έχουν τη δυνατότητα να κρίνουν με αρκετή ασφάλεια τα συμβαίνοντα, λόγω της γνώσης που έχουν λάβει και δεν βλέπουν το διαφορετικό σαν αιρετικό. Έχουν τη δυνατότητα ν’ “αγκαλιάζουν” και να προστατεύουν αυτούς που είναι “διαφορετικοί” κι αγωνίζονται για το κοινό καλό.
Ο σύγχρονος νεαρός Γάλλος ή Βρετανός ή Γερμανός ή οποιοσδήποτε άλλος, δεν έχει σχέση με τους χριστιανούς “Γάλλους” ή “Βρετανούς” ή “Γερμανούς” κλπ. πατέρες-“πρότυπά” του. Θα βρεθεί προ εκπλήξεων το χριστιανικό σύστημα, όταν θελήσει να τους ελέγξει όλους αυτούς με τους παραδοσιακούς χριστιανικούς τρόπους. Όταν θα αρχίσουν να φωνάζουν οι πρεσβύτεροι “βοήθεια χριστιανοί” κανένας δεν θα τους ακούει. Κανένας δεν θα τρέξει να συνθέσει τους υπεραπαραίτητους για το ιερατείο όχλους. Η εκκλησία δεν θα μπορεί να τους βάλει στα χέρια τις “πέτρες” για να λιθοβολήσουν τους ήρωες που κάποιοι θα ονομάσουν αιρετικούς. Τα θεμέλια του χριστιανικού κόσμου σήμερα είναι ετοιμόρροπα επειδή κάποιοι ήθελαν να πουλήσουν περισσότερα απορρυπαντικά ή αναψυκτικά από όσα ήταν ασφαλές για το σύστημα να πουληθούν.
Απόσπασμα από το βιβλίο:
«ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ… Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ»
